Sunday, 29 December 2013

Evolutionary mismatch

December 29, 2013

Professor B.M. Hegde

“Contentment is natural wealth, luxury is artificial poverty.” — Socrates.

Darwinian evolution has become outdated and its place is taken by the Lamarckian hypothesis of evolution by environmental compulsions. Darwin himself agreed with Lamarck but the neo-Darwinians, who have a big business interest in keeping the status quo, are at it even now. Even Erasmus was for environmental evolution long before Darwin came into the picture. Most of our pathophysiology of diseases is based on the Darwinian model unfortunately and it has to change for good. Earlier the better.

Daniel E Lieberman is an evolutionary biologist at Harvard. He has written a new book, The Story of the Human Body . I feel this is the right step in the right direction. Unfortunately, medical doctors do not go into evolutionary biology, even if a few of them go into biology. Poor patients have no access to evolutionary biologists. The result is that many of our lifestyle diseases have no clear cause known to the medical world. We are clever people, though. We cloak our ignorance is high-sounding Latin jargon. Words ‘idiopathic’ and the like simply tell us about our colossal ignorance. Even the use of steroids in many of the autoimmune diseases defies logic. They only palliate and the fire is still smouldering under steroid cover. The latter might even make the patient more vulnerable.

The Palaeolithic man is yet to fully evolve to match the much more evolved cultural evolution in the last 200 years. That might take a hundred more years. Thanks to technological advances, life on earth for the so-called civilised man has become vastly different from what it should have been had we just followed the environmental evolution that our ancestors in the Palaeolithic period have achieved. So there is a vast difference between the rate of natural evolution of man and the rapidly evolving cultural evolution that has happened in the society we live in.

One example will suffice. What our ancestors ate and what chimpanzees eat today compared to what we eat in the so-called modern society are poles apart. While most of us have developed a sweet tooth eating lots of sweet foods and refined carbohydrates, our ancestors in the forest were eating very little sweet food. Even today, chimpanzees eat raw food with the best fruit that they eat in the forest being less sweet than carrot! Our need for sweet foods and carbs was necessitated by the demand for more calories to cope with the cultural evolution which has gone much faster than the human body’s evolution.

Lieberman has convincingly showed how many of our killer lifestyle diseases, which might even be called modern diseases like Type II diabetes, many cancers, heart attack, strokes, acid reflux, acne, anxiety, asthma, depression, flat feet, high blood pressure, irritable bowel syndrome, lower backpain and osteoporosis have their origins in this evolution-cultural growth mismatch.

Over thousands of years in evolution the human body has acquired a survival mechanism to protect us from our predators. The autonomic nervous system and the RAAS (renin angiotensin aldosterone system) have evolved to keep us alive under stress which is an integral part of life in the hostile environment. These two are useful in any emergency for the fight, flight and fright reaction.

If a man sees a tiger approaching him in the forest he must try to run away. The above mentioned two systems are there to help him run away from the wrath of the angry tiger. Adrenaline and cortisol are the two hormones through which the two systems keep one away from danger. Such a Palaeolithic body today is placed in a very hostile modern society of monetary economy and technologically advanced society where life has got itself transformed into a heartless, cruel rat race.

Our greatest stress today is to acquire mundane things. In that rat race where the world is too much with us we spend most of our energy getting and spending. We have no time to see the good things in nature that give us tranquillity and pleasure. We seem to have sold our soul to the devil. It is a sordid boon. In this rat race we encounter many tigers in life. Our Palaeolithic body produces the same fight-flight response producing adrenaline and cortisol. The latter would be used to run away from the forest tiger in our Palaeolithic age. But the tigers in life today (stresses) do not let you expend the two hormones by running.

The hormones that thus accumulate in the system are the cause of most of the killer diseases. While this is the leading mismatch, there is another equally important mismatch in that our cultural evolution vis-à-vis our biological evolution leaves us today much more sedentary than our ancestors who had to trek miles daily to get their next meal. We hardly move around as the technological comforts have brought everything to our global village. Some of us use our vehicles even to go to the toilet. This compounds the stress hormone damage, causing more grievous injury to our systems.

Although technological advances make life “comfortable,” they do damage our system, causing killer diseases in the bargain. The technological feats add thousands of cancer-producing chemicals to our surroundings adding insult to injury. The bad “Hygiene Hypothesis” or the Germ Theory of disease made all our friends and close relatives, trillions of germs, into our enemies to be destroyed. The antibiotics and antiseptics have started killing us now instead.

Our cultural evolution has been only external without a concurrent internal development to understand the meaning of life on earth and our societal obligations. This self-ignorance leads to more stress in life. Most of us try and change the world to suit our convenience little realising that we should, on the contrary, change ourselves to suit the world to have less stress.

In The Story of the Human Body: Evolution, Health and Disease , Lieberman traces these troubles back to their origins.

This seems to be a more plausible explanation for many of our idiopathic diseases. My own hypothesis of the origin of the many autoimmune diseases has its root in our mind. Whereas every cell in the human body, of which there are more than one hundred trillion in all, loves one another and also the cells of others in the world, our hostility towards fellow human beings confuses our cells. If that mental attitude deepens further into a trait, a time will come when our own cells start hating our other cells, auto-immune disease. I call this the you-me concept.

Let us try and understand human illness in its entirety and try to achieve Whole Person Healing , the future hope for mankind on this planet.

“During moments of strife and ‘dis-ease’, check your flow and redirect your focus to that which is naturally good.” — T.F. Hodge

( The writer is a cardiologist and former Vice-Chancellor, Manipal University. Email: hegdebm @gmail.com )

Copyright© 2013, The Hindu

Saturday, 28 December 2013

குலசேகரப்பட்டினத்தில் அப்படி என்ன இருக்கு?

 

By என். ராமதுரை

First Published : 20 December 2013 01:27 AM IST

சென்னைக்கு வடக்கே ஸ்ரீஹரிகோட்டா விண்வெளி கேந்திரத்திலிருந்து இந்தியாவின் செயற்கைக்கோள்களும் ஆளில்லா விண்கலங்களும் செலுத்தப்பட்டு வருகின்றன. இங்கு இரண்டு ராக்கெட் செலுத்து மேடைகள் உள்ளன. மூன்றாவது மேடை அமைக்கப்பட உள்ளது. இதற்கிடையே வேறு ஓர் இடத்தில் புதிதாக ஒரு விண்வெளி கேந்திரம் அமைக்கத் திட்டம் உள்ளது.

இப்புதிய விண்வெளி கேந்திரத்தைத் தமிழகத்தில் தூத்துக்குடி மாவட்டத்தில் உள்ள குலசேகரப்பட்டினத்தில் அமைக்க வேண்டும் என்று தமிழகத்திலுள்ள பல தரப்பினர் மத்திய அரசை வற்புறுத்தி வருகின்றனர்.

ராக்கெட்டுகளைச் செலுத்துவதற்கான விண்வெளி கேந்திரத்தை அமைக்க இரு முக்கிய தகுதிகள் இருக்க வேண்டும். முதலாவதாக அது கிழக்குக் கடற்கரை ஓரமாக இருக்க வேண்டும். இரண்டாவதாக அது கூடியவரை பூமியின் நடுக்கோட்டுக்கு அருகே இருக்க வேண்டும். குலசேகரப்பட்டினம் இந்த இரு தகுதிகளையும் பூர்த்தி செய்கிறது. அது கடலோரமாக அமைந்துள்ளது. அது 8 டிகிரி வடக்கு அட்சரேகையில் அதாவது பூமியின் நடுக்கோட்டுக்கு அருகே அமைந்துள்ளது.

ஏன் கிழக்குக் கடற்கரை ஓரமாக இருக்க வேண்டும்? பொதுவில் பெரும்பாலான செயற்கைக்கோள்கள் கிழக்கு திசை நோக்கித்தான் செலுத்தப்படுகின்றன. உயரே கிளம்பும் ராக்கெட்டில் ஏதாவது கோளாறு ஏற்பட்டு அதன் காரணமாக அது வெடிக்கக்கூடும். ராக்கெட்டின் பகுதிகள் கடலில் விழுவதுதான் நல்லது.

வேறு சில சமயங்களில் ஏதோ கோளாறு காரணமாக ராக்கெட் திசை திரும்பி கரையை நோக்கி அதாவது விண்வெளி கேந்திரத்தை நோக்கிப் பாயலாம். விண்வெளி கேந்திர அதிகாரிகள் ராக்கெட் கடல் பகுதிக்கு மேலாக இருக்கும் போதே அதை நடுவானில் அழிப்பர். இதற்கான பொத்தானை அமுக்குவதற்கென்றே தனி அதிகாரி இருப்பார். உதாரணமாக 2010 ஆம் ஆண்டு டிசமபர் 25 ஆம் தேதி ஸ்ரீஹரிகோட்டாவிலிருந்து உயரே செலுத்தப்பட்ட ஜி.எஸ்.எல்.வி. ராக்கெட் திசை மாறியபோது இவ்விதமாக நடுவானில் அழிக்கப்பட்டது.

விண்வெளி கேந்திரத்தை கூடியவரை பூமியின் நடுக்கோட்டுக்கு அருகே அமைப்பது வழக்கம். இப்படி அமைப்பதால் ஆதாயம் உண்டு. அதாவது பூமி தனது அச்சில் சுழல்வதன் பலனாக ராக்கெட்டுக்கு கூடுதல் வேகம் கிடைக்கும் இது இலவசமாகக் கிடைப்பதாகும்.

பூமியானது பம்பரம் போல மேற்கிலிருந்து கிழக்கு திசை நோக்கி சுழல்கிறது. எனவே பூமிக்கு சுழற்சி வேகம் உண்டு. பூமியின் நடுக்கோட்டுப் பகுதியில் பூமியின் சுற்றளவு 40,075 கிலோ மீட்டர். பூமி தனது அச்சில் ஒரு முறை சுற்றி முடிப்பதற்கு 23.93 மணி நேரம் பிடிக்கிறது. பூமியின் சுற்றளவை 23.93 ஆல் வகுத்தால் பூமியின் நடுக்கோட்டுப் பகுதியில் பூமியின் சுழற்சி வேகம் மணிக்கு 1674 கிலோ மீட்டர்.

ஆனால் பூமியின் நடுக்கோட்டுக்கு மேலே செல்லச் செல்ல, இந்த வேகம் குறையும். உதாரணமாக 20 டிகிரி வடக்கு அட்சரேகையில், சுழற்சி வேகம் மணிக்கு 1569 கிலோ மீட்டராகத்தான் இருக்கும். ஆகவே 20 டிகிரி அட்சரேகையில் ஒரு விண்வெளி கேந்திரம் இருந்தால் அங்கிருந்து செலுத்தப்படுகிற ராக்கெட்டுக்கு பூமியின் சுழற்சியால் கிடைக்கிற இலவச வேகம் மேலே சொன்ன அளவுக்குக் குறைவாகத்தான் இருக்கும்.

உலகில் செயற்கைக்கோள்கள்விண்கலங்கள் ஆகியவற்றை செலுத்தும் அமெரிக்கா, ரஷியா, ஐரோப்பிய விண்வெளி அமைப்பு, இந்தியா, சீனா முதலான நாடுகளை எடுத்துக் கொண்டால் ரஷியாவின் விண்வெளி கேந்திரங்கள் தவிர்க்க முடியாத வகையில் உள் நாட்டில்தான் உள்ளன. சீனாவின் சில விண்வெளி கேந்திரங்கள் உள் நாட்டில் உள்ளன. தவிர அவை பூமியின் நடுக் கோட்டிலிருந்து வடக்கே மிகவும் தள்ளி அமைந்துள்ளன.

ஐரோப்பிய விண்வெளி அமைப்பின் விண்வெளி கேந்திரம் பிரெஞ்சு குயானாவில் அட்லாண்டிக் கடலின் கிழக்குக் கரை ஓரமாக பூமியின் நடுக்கோட்டுக்கு மிக அருகில் 5 டிகிரி வடக்கு அட்சரேகையில் அமைந்துள்ளது. அங்கிருந்து ராக்கெட்டை ஏவினால் 1662 கிலோ மீட்டர் வேகம் கூடுதலாகக் கிடைக்கும். அமெரிக்காவின் கேப் கெனவரல் விண்வெளி கேந்திரம் மிகவும் தள்ளி 28 டிகிரி வடக்கு அட்சரேகையில் உள்ளது. அங்கிருந்து செலுத்தப்படும் ராக்கெட்டுகளுக்கு கிடைக்கும் இலவச வேகம் குறைவுதான்.

ஆகவே பூமியின் நடுக்கோட்டுப் பகுதியிலிருந்து ராக்கெட்டைச் செலுத்தினால் கூடுதல் எடை கொண்ட செயற்கைக்கோள்களைச் செலுத்த முடியும் என்பதால் ரஷிய, அமெரிக்க தனியார் நிறுவனங்கள் கூட்டு சேர்ந்து பசிபிக் கடலில் மிதக்கும் மேடையிலிருந்து ராக்கெட் மூலம் செயற்கைக்கோள்களை செலுத்தி வருகின்றன.

இந்தியாவின் ஸ்ரீஹரிகோட்டா விண்வெளி கேந்திரம் 13 டிகிரி வடக்கு அட்சரேகையில் உள்ளது. அங்கிருந்து செலுத்தப்படும் ராக்கெட்டுக்கு பூமியின் சுழற்சியால் கிடைக்கிற கூடுதல் வேகம் 1625 கிலோ மீட்டர். ஆனால் குலசேகரப்பட்டினத்தில் விண்வெளி கேந்திரம் அமைத்து அங்கிருந்து ராக்கெட் செலுத்தினால் கிடைக்கிற கூடுதல் வேகம் மணிக்கு 1651 கிலோ மீட்டர்.

ஆகவே குலசேகரப்பட்டினத்தில் விண்வெளி கேந்திரம் அமைத்தால் ஸ்ரீஹரிக்கோட்டாவிலிருந்து வழக்கமாகச் செலுத்தப்படுகிற அதே ராக்கெட்டில் குறைவான எரிபொருளை நிரப்பினால் போதும். அந்த அளவில் ராக்கெட்டின் முகப்பில் அதிக எடை கொண்ட செயற்கைக்கோளை வைத்துச் செலுத்த முடியும்.

குலசேகரப்பட்டினத்தில் மேலும் ஒரு ஆதாயம் உள்ளது. அதாவது ஸ்ரீஹரிகோட்டாவிலிருந்து பி.எஸ்.எல்.வி. ராக்கெட்டுகள் மூலம் வடக்கு-தெற்காக செலுத்தப்படுகின்ற துருவ செயற்கைக்கோள்களை நேர் தெற்காக செலுத்த முடிவதில்லை. அப்படிச் செலுத்தினால் அது இலங்கை மீது செல்வதாக இருக்கும். இந்திய விண்வெளித் துறையினர் இதைத் தவிர்க்க விரும்புகின்றனர். ஆகவே ஸ்ரீஹரிகோட்டாவிலிருந்து ராக்கெட் கிளம்பியதும் சிறிது தூரம் கிழக்கு நோக்கிச் சென்று விட்டுப் பிறகு தெற்கு நோக்கிச் செல்கின்றது. இதனால் கூடுதல் எரிபொருள் செலவாகிறது.

குலசேகரப்பட்டினத்திலிருந்து இந்த துருவ செயற்கைக்கோள்களைச் செலுத்தினால் இலங்கை மீது பறக்க வேண்டிய பிரச்சினையே இருக்காது. செயற்கைக்கோள்களை நேர் தெற்காகச் செலுத்த முடியும். இதனால் எரிபொருள் செலவு மிச்சமாகும். இந்தியாவோ பல்வேறு பணிகளுக்காக அடிக்கடி துருவ செயற்கைக்கோள்களைச் செலுத்தி வருகிறது. இந்த வகை செயற்கைக்கோள்களை நிரந்தரமாக குலசேகரப்பட்டினத்திலிருந்து செலுத்தலாம்.

டிவி ஒளிபரப்பு, வானிலை தகவல், ரேடியோ ஒலிபரப்பு என பல்வேறு பணிகளுக்காக பூமியின் நடுக்கோட்டுக்கு மேலே சுமார் 36 ஆயிரம் கிலோ மீட்டர் உயரத்தில் இந்தியா 13 செயற்கைக்கோள்களைப் பெற்றுள்ளது. இவை அனைத்தும் இந்தியாவைப் பார்த்தபடி உள்ளன. பங்கு மார்க்கெட் வர்த்தகம், தனியார் நிறுவனங்களின் தகவல் தொடர்பு, மணியார்டர் அனுப்புதல் என வேறு பல பணிகளையும் இவை செய்து வருகின்றன. இவை இல்லையேல் நாடே ஸ்தம்பித்து விடும். எடை மிக்க இந்த செயற்கைக்கோள்களை இந்தியா தயாரித்தாலும் அனேகமாக இவை அனைத்தும் ஐரோப்பிய விண்வெளி அமைப்பின் கூரூ விண்வெளிக் கேந்திரத்திலிருந்து பிரெஞ்சு ஏரியான் ராக்கெட் மூலம் உயரே செலுத்தப்பட்டவை.

இந்த வகை செயற்கைக்கோள்களையும் இந்திய மண்ணிலிருந்தே செலுத்த ஜி.எஸ்.எல்.வி. ராக்கெட் உருவாக்கப்பட்டு அவை ஸ்ரீஹரிகோட்டாவிலிருந்து செலுத்தப்பட்டன. இந்த வகை ராக்கெட் முழு வெற்றி பெற்றதாகச் சொல்ல முடியாது. அடுத்து ஜி.எஸ்.எல்.வி. மார்க் 3 என்ற அதிக சக்தி மிக்க ராக்கெட் உருவாக்கப்படுகிறது. இதற்கென ஸ்ரீஹரிகோட்டாவில் ராக்கெட் தளம் உள்ளது.

இந்த வகை ராக்கெட்டுகளையும் குலசேகரப்பட்டினத்திலிருந்தே செலுத்த இயலும். தகவல் தொடர்பு செயற்கைக்கோள்கள் கிழக்கு நோக்கிச் செலுத்தப்படும். இவை பூமியின் நடுக்கோட்டுக்கு நேர் மேலே இருக்க வேண்டியவை. ஸ்ரீஹரிகோட்டா 13 டிகிரி வடக்கு அட்சரேகையில் இருப்பதால் இவை குறிப்பிட்ட கோணத்தில் திரும்பி அதன் பிறகே பூமியின் நடுக்கோட்டுக்கு மேலே வந்து சேரும்.

ஆகவே இங்கு புதிய விண்வெளிக் கேந்திரத்தை அமைத்து மேற்படி ராக்கெட்டுகளைச் செலுத்தினால் அவை திரும்ப வேண்டிய கோணம் குறையும். இதன் மூலம் எரிபொருள் செலவு குறையும். ஆகவே அதிக எடை கொண்ட செயற்கைக்கோள்களைச் செலுத்த முடியும்.

ஜி.எஸ்.எல்.வி. வகை ராக்கெட்டுகளை செலுத்துவதற்கென்றே ஸ்ரீஹரிகோட்டாவில் அனைத்து ஏற்பாடுகளையும் செய்து விட்டு, குலசேகரப்பட்டினத்திலும் மறுபடி அதே வசதிகளைச் செய்வது வீண் செலவாக இருக்குமே என்று இஸ்ரோ கருதலாம். ஆனால் ஒன்று.

இந்தியா இந்த வகை ராக்கெட்டுகள் மூலம் எடைமிக்க செயற்கைக்கோள்களை செலுத்த ஆரம்பித்தால் பல நாடுகளும் தங்களது தகவல் தொடர்பு செயற்கைக்கோள்களை உயரே செலுத்த இந்தியா பக்கம் திரும்பலாம்.

ஆகவே குலசேகரப்பட்டினத்தில் எல்லா வகையான ராக்கெட்டுகளையும் செயற்கைக்கோள்களையும் செலுத்தும் வசதிகளை செய்வதற்கு ஆகும் செலவு வீண் போகாது என்பது உறுதி.

 

Thursday, 26 December 2013

Mars Express to fly within 'touching distance' of Phobos

 

The Martian moon flyby could give scientists new insights into the origins and composition of Phobos.

By

Megan Gannon, SPACE.com

Thu, Dec 26 2013 at 10:06 AM

Color image of Phobos, imaged by the Mars Reconnaissance Orbiter from 2008

Color image of Phobos, imaged by the Mars Reconnaissance Orbiter from 2008. (Photo: Wikimedia Commons)

A European spacecraft orbiting Mars is set to make its closest flyby yet of the largest Martian moon, Phobos, on Sunday, Dec. 29.

Passing just 28 miles (45 kilometers) above the surface of Phobos, the European Space Agency's Mars Express spacecraft will be traveling too close and too fast to take any images of the lumpy, potato-shaped moon. But the probe's flyby will help scientists understand its weak gravitational field, ESA officials say.

Phobos is small, measuring only about 16 by 14 by 11 miles (27 by 22 by 18 km), which means a 150-pound (68 kilograms) person standing on its surface would weigh just two ounces (56 grams). [Photos: Mars' Biggest Moon Phobos Up Close]

Nonetheless, Phobos' gravitational pull will tug Mars Express slightly off course during Sunday's flyby. Ground stations around the world will track the precise location of the spacecraft for 35 hours around its big moment, looking for small deviations in the orbiter's path.

These slight movements can then be translated into measurements of the mass and density structure inside the moon. New data could build on past observations from the European orbiter that indicated the Martian moon could be quite hollow inside (between a quarter and a third empty space).

"By making close flybys of Phobos with Mars Express in this way, we can help to put constraints on the origin of these mysterious moons," Olivier Witasse, ESA's Mars Express project scientist said in a statement.

New measurements of Phobos could help scientists understand the moon's origins. Leading theories suggest Phobos and the only other Martian moon Deimos are either asteroids pulled into orbit around Mars or the products of catastrophic asteroid or comet impacts in Mars' ancient past. Mars Express will also measure of how the solar wind influences the moon's surface, ESA officials say.

Michel Denis, the operations manager for Mars Express, said the spacecraft will be passing "almost within touching distance of Phobos."

"We've been carrying out maneuvers every few months to put the spacecraft on track and, together with the ground stations that will be monitoring it on its close approach, we are ready to make some extremely accurate measurements at Phobos," Denis said in a statement.

Mars Express, the first vehicle built by the European Space Agency to explore another planet, entered orbit around Mars in December 2010. Witasse said the close flyby of Phobos was "certainly an exciting way to celebrate."

Follow Megan Gannon on Twitter and Google+. Follow us @SPACEdotcom, Facebook or Google+. Originally published on SPACE.com.

New pen-like device to repair broken bone

 

PTI : Melbourne, Thu Dec 26 2013, 17:17 hrs

Doctors may soon be able to 'draw' new bone, skin and muscle on to patients, after scientists created a pen-like device that can apply human cells directly on to seriously injured people.

The device contains stem cells and growth factors and will give surgeons greater control over where the materials are deposited.

It will also reduce the time the patient is in surgery by delivering live cells and growth factors directly to the site of injury, accelerating the regeneration of functional bone and cartilage, scientists said.

The device developed at the University of Wollongong (UOW) will eliminate the need to harvest cartilage and grow it for weeks in a lab.

The Bio Pen works similar to 3D printing methods by delivering cell material inside a bio-polymer such as alginate, a seaweed extract, protected by a second, outer layer of gel material.

The two layers of gel are combined in the pen head as it is extruded onto the bone surface and the surgeon 'draws' with the ink to fill in the damaged bone section.

A low powered ultra-violet light source is fixed to the device that solidifies the inks during dispensing, providing protection for the embedded cells while they are built up layer-by-layer to construct a 3D scaffold in the wound site.

Once the cells are 'drawn' onto the surgery site they will multiply, become differentiated into nerve cells, muscle cells or bone cells and will eventually turn from individual cells into a thriving community of cells in the form of a functioning a tissue, such as nerves, or a muscle.

The device can also be seeded with growth factors or other drugs to assist regrowth and recovery, while the hand-held design allows for precision in theatre and ease of transportation.

The BioPen prototype was designed and built using the 3D printing equipment in the labs at Wollongong and was handed over to clinical partners at St Vincent's Hospital Melbourne, led by Professor Peter Choong, who will work on optimising the cell material for use in clinical trials.

"This type of treatment may be suitable for repairing acutely damaged bone and cartilage, for example from sporting or motor vehicle injuries," Choong, Director of Orthopaedics at St Vincent's Hospital Melbourne said.

Copyright © 2013 The Indian Expres

‘Neanderthals Gave’ Latin Americans Diabetes Risk Gene

Cheri Cheng

Update Date: Dec 26, 2013 10:06 AM EST

Neanderthal, Tumor,

Researchers found a gene related to Neanderthals that increases the risk of diabetes for Latin Americans by 25 percent. (Photo : Wiki Commons/ Erich Ferdinand)

In a new study, researchers identified a new gene variant that could explain the increased risk of diabetes in Latin Americans. According to the international team of researchers, this gene variant can be tied to the Neanderthals who left Africa roughly 60,000 to 70,000 years ago. The research team, known as SIGMA (Slim Initiative in Genomic Medicine for the Americas), explained that the Neanderthal genes have been dispersed throughout the world and have been passed down through the genomes of non-African people as well.

The researchers had made this discovery in a genome-wide associations study (GWAS), which had data on over 8,000 Mexicans and other Latin Americans. This particular study had examined the genomes of different people with the goal of finding links between people. The research team had identified a high risk gene variant for diabetes called SLC16A11.

The researchers reported the people with SLC16A11 were 25 percent more likely to develop diabetes. Individuals who had received a copy of the gene from both parents had doubled the risk of developing diabetes. SLC16A11 was found in roughly half of the people who had a recent Native American family history, which included Latin Americans. The gene variant, however, is extremely rare in people of European or African descent. Roughly 20 percent of people from East Asia have the gene variant.

The researchers also tied the high risk gene sequence to a newly sequenced genome of Neanderthals from the Denisova Cave in Serbia. The researchers reasoned that the gene could have developed due to interbreeding between Neanderthals and modern humans.

"To date, genetic studies have largely used samples from people of European or Asian ancestry, which makes it possible to miss culprit genes that are altered at different frequencies in other populations," said co-author Jose Florez, associate professor of medicine at Harvard Medical School in Massachusetts according to BBC News. "By expanding our search to include samples from Mexico and Latin America, we've found one of the strongest genetic risk factors discovered to date, which could illuminate new pathways to target with drugs and a deeper understanding of the disease."

The study was published in Nature.

Neanderthals Used To Speak Like Modern Humans, Study Suggests

Neanderthals Buried Their Dead, Study Finds

Wednesday, 25 December 2013

பெருந்தகவலின் காலம்

Published: December 20, 2013 09:39 IST Updated: December 20, 2013 09:39 IST

 

இரா.முருகன்

பென்சில். அதை வைத்து, படிக்கிற புத்தகத்தில் பிடிக்கிற இடங்களைக் கோடு போட்டு அலங்காரமோ அலங்கோலமோ படுத்தலாம். முனை மழுங்கினால் சீவலாம். காணாமல் போனால் இன்னொரு பென்சில் வாங்கலாம்.

பென்சிலின் பெருந்தகவல்

பென்சிலைப் பற்றிச் சொல்ல வேறு என்ன உண்டு?

தகவல் சேர்க்கலாம். புது பென்சிலை வைத்துக் கோடு இழுத்துக்கொண்டே போனால், முழுவதும் கரைவதற்குள் 35 மைல் கோடு இழுத்திருப்போம். நிலவுக்குப் போகும்போது ஈர்ப்புவிசை இல்லாத காரணத்தால் நாமும் பென்சிலோடு அந்தரத்தில் பறந்தபடியே புதுக்கவிதை எழுதலாம். இன்னும் உலகின் பழைய பென்சில், காந்தி பயன்படுத்திய பென்சில், பென்சில்பற்றிய கவிதை, பென்சில் ஓவியங்கள்…

காலம் கொண்டுவரும் தகவல்கள்

பென்சில் மட்டுமில்லை, மனிதர்கள், நிகழ்ச்சிகள், அறிவியல் ஆய்வு, பொருளாதாரம், வங்கித் தொழில், வணிகம், கர்நாடக சங்கீதம், கானா பாட்டு இப்படி சகலத்தையும் பற்றிச் சேகரித்து வைத்துப் பகிர்ந்துகொள்ளத் தகவல் நிறைய உண்டு. காலத் தேர் முன்னோக்கி உருளஉருள, தகவல்கள் கூடிக்கொண்டே போகின்றன. தலைப்புகள் முளைத்தபடி இருக்கின்றன.

எல்லா அலுவலகத்திலும் இருக்கும் மனித வள மேம்பாட்டுத் துறையை எடுத்துக்கொள்வோம். அலுவலகத்தில் பணிபுரியும், பணி புரிந்தவர்களின் பெயர், விலாசம், புகைப்படம், கல்வித் தகுதி,வேலை, ஊதியம் என்று தொடங்கி, ஏகப்பட்ட தகவல்கள் கணினித் தகவல்தளத்தில் (டேட்டாபேஸ்) சேகரித்துவைக்க வேண்டும்.

இருபது ஆண்டுகளுக்கு முன்பு அலுவலகத்தில் ஒரு கணினியிலோ, சில கணினிகள் இணைந்த வலைப் பின்னலிலோ இத்தகவல்களைச் சேர்த்து வைத்தார்கள். மிஞ்சிப் போனால் ஒரு கிகாபைட் அளவு தகவல் மொத்தமாக. ஆரக்கிள், சைபேஸ், எஸ்க்யூஎல் சர்வர் இப்படியான தகவல் பரப்பு, அதை இயக்க மென்பொருள் கொண்டு இந்தத் தகவலைச் சுளுவாக நெறிப்படுத்தி சம்பளப் பட்டியலோ, தீபாவளி போனஸ் கணக்கோ போடலாம். வாழ்க்கையும் கணக்கும் சிக்கல் குறைந்து இருந்த காலம் அது.

இன்றைய தகவல் பெருக்கம்

இன்றைக்கு அடிப்படைத் தகவல் மட்டும் போதாது. வேலைக்குச் சேர்ந்த ஊழியர் அளிக்கும் கல்விச் சான்றிதழ் உண்மையிலேயே பல்கலைக்கழகம் அளித்ததா, அப்படி ஒரு பல்கலைக்கழகம் இருக்கிறதா என்று தொடர்புடைய ஆயிரத்தெட்டு தகவல்களை ‘பின்னணி சரிபார்த்து’நிறுவனத்தின் கணினியில் ஏற்ற வேண்டும்.

ஆயிரக்கணக்கில் ஊழியர்கள் உள்ள நிறுவனம் என்றால் மெகாபைட், கிகாபைட் எல்லாம் எகிறி, எக்ஸாபைட் அளவில்தான் இத்தனை தகவல் தேவை என்று கணக்கிட முடியும். எக்ஸாபைட்? பத்து பெருக்கல் பத்து பெருக்கல் பத்து பெருக்கல் பத்து என்று பதினெட்டு தடவை பெருக்கிக்கொண்டே போனால் கிடைக்கும் தகவல் துண்டுகள்!

ஒரு கணினியிலோ வலைப்பின்னலிலோ சேகரித்து, ஆரக்கிளும் சைபேஸும் இவ்வளவு தகவலைக் கையாண்டு, வேண்டுவன வேண்டியபடி எடுத்துத்தருவது மலையைத் தலைமுடி கட்டி இழுக்கும் பணியாகிவிடும்.

தமிழ்த் திரைப்படங்கள்பற்றி ஒரு தகவல் பரப்பு அமைத்தால்? இதுவரை வெளிவந்த ஆயிரக் கணக்கான தமிழ்ப் படங்களின் டிஜிட்டல் வடிவங்கள், இசை, போடப்பட்ட வழக்குகள், தீர்ப்புகள், நடிகர்கள், தொழில்நுட்பக் கலைஞர்கள் என்று தகவல் பெருகிக்கொண்டே போகும்.

போக்குவரத்து, பங்குச் சந்தையில் வணிக நடவடிக்கைகள் என்று குறிப்பிட்ட பணிகளுக்கு இப்படி மலையாகக் குவியும் தகவல்களிலிருந்து விரைவாகவும், சரியான வழியிலும் தேடி, அடுத்த நிமிடம், அடுத்த மணி நேரம், அடுத்த நாள் எப்படி இந்த நடவடிக்கைகள் நிகழும் என்று தர்க்க ரீதியான ஆருடம் கணிக்க வேண்டியிருக்கும். நாம் புழங்கும் சாமான்யமான தகவல்நெறிப்படுத்தல் இல்லை இதெல்லாம். பெருந்தகவல் (பிக் டேட்டா) என்று இதன் சிறப்பு கருதிப் பட்டம் சூட்டிவிடலாம்.

பெருந்தகவல்: சிறுகுறிப்பு

பெருந்தகவல் என்பது குறித்து ஒரு வாக்கியத்தில் சின்னஞ்சிறு குறிப்பு வரைக என்று கேட்டால், அதெல்லாம் முடியாது என்று வெளிநடப்பு செய்யாமல் சொல்ல இதோ பதில்- இன்றைக்கு நடைமுறையில் இருக்கும் எளிய தகவல் தளங்களில் கையாள முடியாமல், சிறப்பு நடவடிக்கை மூலம் கையாளப்பட வேண்டிய பிரம்மாண்டமான தகவல் அடுக்குகள். இவை அதிவேக உருவாக்கம், அதிகக் கொள்ளளவு, அதிக வகைகள் என்று மூன்று குணாதிசயங்களைக் கொண்டவை.

தினசரி உலகில் வணிகம், தொழில், அறிவியல் என்று பல துறைகள் சார்ந்து உருவாகும் தகவல் கிட்டத்தட்ட இரண்டரை எக்ஸாபைட். அதைப் போல் பல மடங்கு தகவலைச் சேமித்து வைக்க மலிவான கணினி வன்பொருள் சாதனங்கள், இணையத்தில் ஏற்படுத்திக்கொள்ள இயலும் மேகக் கணினிகள், பல இடங்களில் அமைந்து ஒருங்கே இயங்கும் கணினி அமைப்புகள் என்று பல முறைகள் புழக்கத்தில் வந்துவிட்டன.

போன வாரம் லெபனான் நாட்டுக் கடற்கரையை ஒட்டி இருபத்தைந்து ட்ரில்லியன் கன அடி நில வாயு இருப்பதாகக் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது. அதாவது மில்லியன் மில்லியன்கள் கன அடி. அகன்ற நிலப்பரப்பு, மிக அடர்த்தியான வாயு கையிருப்பு. நிலத்தடியிலும் மேற்பரப்பிலும் ஆய்வு செய்த வகையில் பல தரத்தில் குவியும் தகவல். துல்லியமாக வாயு இருக்கும் இடங்களைத் தேடி அடையாளம் காணவும் அந்த வளத்தைச் சீராகப் பயன்படுத்த பாதை வகுக்கவும் பெருந்தகவல் அமைப்புகளே கைகொடுக்கின்றன.

கடவுள் துகள்

அண்மையில் அணுத்துகள் ஆய்வுக்கான ஐரோப்பியக் கூட்டமைப்பு (செர்ன்), ஹாட்ரான் என்ற துகள் தாக்குவிப்பான் (பார்ட்டிக்கிள் கொலைடர்) மூலம் ஆய்வுசெய்து ஹிக்ஸ் போஸான் என்ற‘கடவுள் துகள்’ இருப்பதை நிறுவ முற்பட்டது. இந்த ஹாட்ரான் கருவியில் பத்து லட்சம் சென்சர்கள் வினாடிக்கு நாலு கோடி அணுத் துகள் மோதல்களைப் பதிவுசெய்தன. அவற்றுக்கான பெருந்தகவலில் இருந்து நூறோ இருநூறோ குறிப்பிடத் தகுந்த மோதல்கள் பற்றிய நுண்தகவலை மட்டும் பிரித்தெடுத்து ஆய்வுசெய்யத் தேவை எழுந்தது. பெருந்தகவல் அமைப்பும், தகவல் சேமிப்பும், கண் சிமிட்டும் நேரத்துக்குள் வேண்டிய தகவல் அடுக்கை வைக்கோல் போரில் ஊசியாகத் தேடிக் கண்டுபிடிக்கும் ஆற்றலும் கடவுள் துகளின் இருப்பை உறுதிசெய்யத் துணைநின்றன.

கடவுள் துகளைக் காணப் பெருந்தகவல் துணைபுரியும். கடவுள் இருப்பதைக் காண? சின்ன நம்பிக்கை மனதில் இருந்தாலே போதுமோ!

Copyright© 2013, தி இந்து

தடுப்பு மருந்துக்குக் கட்டுப்படாத நோய்கள்

Updated: September 18, 2013 17:29 IST

சப்ரினா தவர்னீஸ்

தடுப்பு மருந்துகளுக்குக் கட்டுப்படாத சிஆர்இ பாக்டீரியா. இதற்கு துர்க்கனவு பாக்டீரியா என்ற பெயரும் உண்டு.

தடுப்பு மருந்துகளுக்குக் கட்டுப்படாத சிஆர்இ பாக்டீரியா. இதற்கு துர்க்கனவு பாக்டீரியா என்ற பெயரும் உண்டு.

அமெரிக்காவில் ஆண்டுதோறும் 23,000 பேர் நோய்த் தொற்றுகளால் மட்டும் உயிரிழக்கின்றனர். நோய்த் தடுப்பு மருந்து மாத்திரைகள் ஏராளமாக தயாரிக்கப்பட்டு வழங்கப்பட்டாலும் அவற்றுக்கும் கட்டுப்படாத நோய்த் தொற்றுகளால் ஆண்டுக்கு 20 லட்சம் பேருக்கு உடல்நலம் கெடுகிறது. இது இப்போது மிகப் பெரிய சுகாதாரப் பிரச்சினையாக உருவெடுத்துவருகிறது. எனவேதான், அமெரிக்காவின் சுகாதார அதிகாரிகள் முதல் முறையாக நோய் எதிர்ப்பு மருந்துகளுக்குக் கட்டுப்படாதவற்றைப் பட்டியலிட்டுள்ளனர்.

"உயிரிழந்தவர் எண்ணிக்கை கடந்த சில ஆண்டுகளைவிடக் குறைவாக இருக்கிறது. காரணம், தடுப்பு மருந்துகளுக்குக் கட்டுப்படாத நோய்த் தொற்று இறந்தவர்களிடத்தில் இருந்தாலும் அதனால்தான் இறந்தார் என்று திட்டவட்டமாகத் தெரியாததால் பலருடைய மரணங்கள் இதில் சேர்க்கப்படவில்லை.

‘நோய் ஏற்படுத்தும் பாக்டீரியாக்களைக் கொல்ல மருந்துகளை நாம் தயாரித்தாலும், அந்த மருந்துகளால் பாக்டீரியாக்களிடமும் மருந்து எதிர்ப்பு சக்தி அதிகரிக்கிறது. பிறகு அது பல மடங்கு வீரியத்துடன் வந்து சமூகத்தைத் தாக்குகிறது. அப்போது சாதாரண நோய்த் தொற்றுக்கே மனிதர்கள் இறக்க நேரிடும்’ என்று விஞ்ஞானிகள் எச்சரித்திருந்தனர். எனவேதான், இப்போதைய உயிரிழப்புகள் கவனமுடன் ஆராயப்படுகின்றன. தோராயமாகக் கணக்கிட்டு இறப்பு எவ்வளவு என்று முன்னர் கூறிவந்தவர்கள் இப்போது துல்லியமாகக் கணக்கிட்டு தெரிவிக்கின்றனர்" என்று டப்ட்ஸ் பல்கலைக்கழக நுண்ணியிரியல் துறைப் பேராசிரியர் டாக்டர் ஸ்டூவர்ட் லெவி தெரிவிக்கிறார். நோய் எதிர்ப்பு மருந்துகளை அளவோடு பயன்படுத்துவதற்கான சங்கத்தின் தலைவராகவும் அவர் செயல்படுகிறார்.

உலகமெங்கும் மருத்துவமனைகளில் ஏற்பட்ட நோய்த் தொற்றுகளால் மட்டும் ஒரு லட்சம் பேர் வரை இறந்திருக்கலாம் என்று 2007-ல் மதிப்பிடப்பட்டது. சிலவகை நோய்த் தடுப்பு மருந்துகளுக்குக் கட்டுப்படாத நோய்க்கிருமிகளால் இந்த மரணங்கள் ஏற்பட்டது. ஆனால் பரவலாகப் பயன்படுத்தப்படும் நோய்த் தடுப்பு மருந்துகள் பல பலனற்றுப் போய்விடவில்லை என்று இந்த ஆய்வு முடிவுக்கு வந்தது. இந்தக் கணக்கெடுப்பில் வேண்டுமென்றே இறப்பைக் குறைத்துக் காட்டியிருப்பதாக டாக்டர் ஸ்டீவன் சாலமன் தெரிவிக்கிறார். "நோய்த் தடுப்பு மருந்துகளுக்குக் கட்டுப்படாமல் இறப்பு ஏற்பட்டது என்று திட்டவட்டமாகத் தெரியவந்த இறப்புகளை மட்டும் கணக்கில் சேர்க்குமாறு கூறப்பட்டது" என்றார்.

அமெரிக்காவில் உள்ள பால், இறைச்சி, முட்டைகளுக்காக வளர்க்கப்படும் கால்நடைகள், கோழி, வாத்து போன்ற பறவைப் பண்ணை களில்தான் 70% நோய்த்தடுப்பு மருந்துகள் பயன்படுத்தப்படுகின்றன. அந்த மருந்துகளினால் ஏற்படும் விளைவுகளைச் சரியாக ஆராய அந்தப் பண்ணைகளிடமிருந்து ஒத்துழைப்பு கிடைப்பதில்லை. நோய்த் தடுப்பு மருந்துகளைக் கால்நடைகளும் உட்கொள்வதால் அவற்றின் இறைச்சியை உண்ணும் மனிதர்களின் உணவிலும் அப்படியே உடலிலும் இவை சேருகின்றன. எனவே நோய்த்தடுப்பு மருந்துகளுக்குக் கட்டுப்படாத பாக்டீரியாக்களைப் பற்றிய ஆராய்ச்சி முக்கியத்துவம் பெறுகிறது. பிராணிகளுக்குப் பண்ணையில் நோய்த்தடுப்பு மருந்து நோய் வராமல் இருப்பதற்காக மட்டுமல்ல, வேகமாக வளர்வதற்காகவும் தரப்படுகிறது.

இப்படி பிராணிகளுக்குத் தரப்படும் நோய் எதிர்ப்பு மருந்துகளில் பெரும்பாலானவை அவற்றுக்குத் தேவையானவையே அல்ல, அத்துடன் பொருத்தமானவையும் அல்ல. மனிதர்களுக்குத் தரப்படும் நோய் எதிர்ப்பு மருந்து ரகங்களிலும் பாதிக்கு மேல் பொருத்தமானவை அல்ல.

பாக்டீரியாக்களில் 17-வகையும் ஒரு பூஞ்சையும்தான் அமெரிக்காவில் பெரும்பாலான மருந்துகளுக்குக் கட்டுப்படாத நோய்க்கிருமி வகை களை உருவாக்குவதாக ஆய்வுகள் தெரிவிக்கின்றன. நாட்டின் வெவ்வேறு மாநிலங்களில் உள்ள 10 பெரிய மருத்துவமனைகளிலிருந்தும் பிற இடங்களிலிருந்தும் தகவல்கள் பெறப்பட்டு ஆராயப்பட்டன. "சி.ஆர்.இ. என்று பெயரிடப்பட்ட ஒருவகை பாக்டீரியா இப்போது அமெரிக்காவில் விற்கப்படும் எல்லாவகை நோய்த் தடுப்பு மருந்துகளுக்கும் கட்டுப்படாததாக இருக்கிறது. இது மிகவும் அபூர்வமானது ஆனால் ஆண்டுக்கு சுமார் 600 பேர் இதற்குப் பலியாகின்றனர். வியப்பு என்னவென்றால் இது அமெரிக்காவின் 44 மாநிலங்களிலும் மருத்துவமனைகளில் காணப்படுகிறது.

இந்த ஆராய்ச்சியில் நாங்கள் தீர்வை நெருங்கிக் கொண்டிருக்கிறோம்" என்று டாக்டர் மைக்கேல் பெல் நம்பிக்கையுடன் கூறுகிறார்.

"எம்.ஆர்.எஸ்.ஏ. என்று அழைக்கப்பட்ட நோய்த் தடுப்பு மருந்துகளுக்குக் கட்டுப்படாத மற்றொரு வகை பாக்டீரியாவின் தாக்குதலும் இப்போது பாதியாகக் குறைந்துவிட்டது. அதே சமயம் மருத்துவமனை அல்லாத பிற இடங்களில் இந்த நோய்த் தொற்று இரட்டிப்பாகிவிட்டது. அது மருத்துவமனைகளில் உள்ள எண்ணிக்கையைவிட அதிகமாகிவிட்டது. மருந்துகளைக் கொடுத்து கட்டுப்படுத்த லாம் என்றால் அவை வேறு இடங்களுக்குச் சென்று பரவுவது குறிப்பிடத்தக்கது" என்கிறார் அயோவா பல்கலைக்கழக தொற்றுநோய்த் தடுப்புப் பிரிவு துறையைச் சேர்ந்த எலி பெரன்சிவிச் தெரிவிக்கிறார்.

"கால்நடைப் பண்ணைகளுக்கு அருகில் உள்ள வீடுகளில் வசிப்போரில் 38% பேருக்கு எம்.ஆர்.எஸ்.ஏ. வகை பாக்டீரியாக்களின் தொற்று ஏற்படுவதற்கான வாய்ப்பு ஏற்பட்டிருக்கிறது.

மிருதுவான தோல் அல்லது திசுக்கள் உள்ளவர்கள் இந்த பாக்டீரியாக்களால் தாக்கப்படுகின்றனர். இதற்குப் பண்ணைகளில் உள்ள நோய் எதிர்ப்புக் கிருமிகளைவிட வேறு காரணங்களும் இருக்கலாம்" என்று இந்த ஆய்வுகளில் ஈடுபடாத ஆனால் தகவல் தெரிந்த ஆய்வர்கள் தெரிவிக்கின்றனர்.

நோய்த்தடுப்பு மருந்து மாத்திரைகள் விற்பனை உலகம் முழுக்க கோடிக்கணக்கான ரூபாய்களில் நடக்கிறது. டாக்டர்கள் தங்களுடைய அனுபவம், படிப்பு ஆகியவற்றின் அடிப்படையில் மருந்து மாத்திரைகளைப் பரிந்துரைக்கின்றனர்.

ஆனால் அவற்றுக்கும் கட்டுப்படாமல் பாக்டீரியாக்கள் வலுப்பெற்று வருவதை இந்த ஆய்வுகள் சந்தேகமில்லாமல் நிரூபிக்கின்றன.

தி நியூயார்க் டைம்ஸ் தமிழில்: சாரி

Copyright© 2013, தி இந்து

தஞ்சை பெரிய கோயிலில் ‘புதைந்திருக்கும்’ மணல் ரகசியம்: வல்லுநர்கள் புதிய தகவல்

 

Published: December 24, 2013 00:00 IST Updated: December 24, 2013 18:12 IST

 

டி.எல்.சஞ்சீவிகுமார்

உலகின் பாரம்பரியச் சின்னமும் இந்தியாவின் பெருமையுமான தஞ்சைப் பெரிய கோயில் முழுக்க முழுக்க மணல் மீது கட்டப்பட்டுள்ளது என்கின்றன சமீபத்திய ஆய்வுகள். 2010-ம் ஆண்டு நடந்த பெரிய கோயிலின் ஆயிரமாவது ஆண்டு விழாவின்போது கருவறையில் இருந்து சுமார் 100 அடி தொலைவில் ஆழ்துளைக் கிணறு தோண்டப்பட்டது.

மூன்று நாட்கள் தொடர்ந்து துளையிட்டதில் சுமார் மூன்று லாரி அளவுக்கு மணல் வந்தது. பின்னர் இதுகுறித்து தகவல் அறிந்த கோயில் கட்டிடக் கலை நிபுணர்கள் இதற்கு எதிர்ப்பு தெரிவித்ததால் அப்பணி நிறுத்தப்பட்டது. இதுகுறித்து கோயில் கட்டிடக் கலைஞரும் ஆய்வாளருமான பெருந்தச்சன் தென்னன் மெய்ம்மன் ‘தி இந்து’விடம் கூறியதாவது:

கீழே இரு மடங்கு சுமை

பெரிய கோயில் வடிவமைப்பையும் அதன் தரைப்பகுதியையும் சில ஆண்டுகளுக்கு முன்பே ஆய்வு செய்தோம். அதில் கோயிலின் அஸ்திவாரம் மரபுவழி கட்டுமானமான ஆற்று மணல் படுகையைக் கொண்டு உருவாக்கப்பட்டிருக்கலாம் என்று தெரிகிறது. அதாவது, தரையின் மேற்பகுதியில் இருக்கும் கல்லால் ஆன கோயில் கட்டுமானத்தைவிட இரு மடங்கு சுமை கீழே இருக்க வேண்டும்.

அதன்படி இயற்கையாக அங்கிருந்த சுக்கான் பாறையை தொட்டியாக வெட்டி அதில் பரு மணலை நிறைத்து அதன் மீது கோயிலைக் கட்டியிருக்கிறார்கள். கருங்கல் தொட்டி, மணல் விலகாமல் இருக்க உதவும். அதேசமயம், மணல் இயல்பாக அசைந்துகொடுக்கும் தன்மை உடையது. பூமித் தகடுகளின் எதிர்பாராத அசைவுகளின்போது மணலின் அசைந்து கொடுக்கும் தன்மையால் மேற்பகுதியில் இருக்கும் கட்டுமானம் விலகாது. அதாவது, பூகம்பம் வந்தாலும் கோயிலுக்கு எந்த பாதிப்பும் நேராது.

தலையாட்டி பொம்மை போல..

தஞ்சை பெரிய கோயிலின் ஒரு கன அடி கல்லின் எடை 70 கிலோ. தோராயமாக கோயிலின் எடை ஒரு லட்சம் டன். அதனை ஒப்பிடும்போது அஸ்திவாரமாக சுமார் ஒரு கோடி கன அடி பருமணலை கல்தொட்டியில் நிரப்பியிருக்க வேண்டும் என்று தெரிகிறது. இதன்மூலம் பூமித் தகடுகளின் அசைவின்போது மணல் அஸ்திவாரம் தன்னைத்தானே சமப்படுத்திக்கொள்ளும். இதனை zero settlement of foundation என்பர். இன்னும் எளிமையாக விளக்க வேண்டும் எனில் தலையாட்டி பொம்மையின் தொழில்நுட்பத்துக்கு ஒப்பானது. அசையுமே தவிர விழாது. தலையாட்டி பொம்மைகளின் பூர்வீகமும் தஞ்சாவூர் என்பதை இங்கு கவனிக்க வேண்டும்.

இயல்பிலேயே கருங்கல் கட்டுமானங்களுக்கு மணல் அஸ்திவாரமே பொருத்தமானது. அதனால்தான் பெரும்பாலான கடல் கட்டுமானங்களில் கருங்கற்களும் ஆற்று மணலும் இடம்பெறுகின்றன. 2010-ம் ஆண்டு கோயிலுக்குள் ஆழ்துளைக் கிணறு தோண்டியபோது அஸ்திவாரம் மணல் என்பதாலேயே அங்கு சத்தம் வரவில்லை. அங்கு வெளியேறிய மணலில் மண் மற்றும் பாறைத் துகள் எதுவும் இல்லை. 350 அடி ஆழத்துக்கு கீழே தோண்டிய பிறகுதான் களிமண் வெளியேறியுள்ளது.

இந்த மணல் தஞ்சாவூர் முகத்துவாரப் பகுதிக்கான மணல் அல்ல. தஞ்சாவூர் பகுதியில் இருப்பது சமதளத்தில் ஓடும் காவிரி ஆற்றுப் பகுதியின் குறுமணல். ஆனால், கோயிலின் அடியில் கிடைத்தது, அதைவிட மூன்று மடங்கு பெரிய பருமணல். இது மலைகளில் பாய்ந்தோடும் காட்டாறுகளில் படியும் மணல். மேற்குத் தொடர்ச்சி மலைகளின் காட்டாற்றுப் படுகைகளில் இருந்து இந்த மணலைக் கொண்டுவந்திருக்கலாம் என்று நம்பப்படுகிறது.

இவ்வாறு பெருந்தச்சன் தென்னன் மெய்ம்மன் கூறினார்.

சிலை, நாணயங்கள் இருக்கலாம்

ஒடிசா மாநிலத்தில் வரலாற்றுக் கோட்டைகளை ஆய்வு செய்தவரான ஒரிசா பாலு கூறும்போது, நம் மன்னர்கள் பிரமாண்டமான கோயில்களை கட்டியது காட்சிக்காகவும் பக்திக்காகவும் மட்டும் அல்ல. அன்னியர்களால் நமது வரலாறு அழியாமல் இருக்கவும், பொக்கிஷங்களை பாதுகாக்கவும்தான் பிரமாண்டமான கோயில்களைக் கட்டியுள்ளனர். அப்படி பிரமாண்டமாக அமைத்தால்தான் அதன் அடியில் பெரும் நிலவறைகள் வடிவமைத்து பொருட்களைப் பாதுகாக்க முடியும்.

எனவே, பெரிய கோயிலின் அடியில் நாணயங்கள், செப்பேடுகள், ஓலைச்சுவடிகள், சிலைகள் கிடைக்க வாய்ப்புள்ளது. அதன்மூலம் தென் கிழக்கு ஆசியாவை வென்ற தமிழனின் மற்றொரு பரிமாணத்தையும், மணல் அஸ்திவாரக் கட்டுமானக் கலையின் வரலாற்றையும் நாம் தெரிந்துகொள்ளலாம். கோயிலில் அகழ்வாராய்ச்சி நடத்தித்தான் இதைக் கண்டுபிடிக்க வேண்டும் என்ற அவசியம் இல்லை. செயற்கைக்கோள் உதவியுடன் ரிமோட் சென்சார் மற்றும் Ground penetrating radar தொழில்நுட்பம்மூலம் பூமிக்குள் ஊடுருவி படங்களை எடுத்து ஆய்வு செய்யலாம்” என்றார்.

Copyright© 2013, தி இந்து

Tuesday, 24 December 2013

Alan Turing, British code-breaker castrated for homosexuality, receives pardon

 

By Jethro Mullen, CNN

December 24, 2013 -- Updated 1256 GMT (2056 HKT)

File photo: British mathematician Alan Turing at the school in Dorset, southwest England, aged 16 in 1928.

File photo: British mathematician Alan Turing at the school in Dorset, southwest England, aged 16 in 1928.

STORY HIGHLIGHTS

  • Alan Turing's code-breaking is credited with helping to end World War II
  • He killed himself in 1954 after being chemically castrated for homosexual activity
  • Nearly 60 years later, he receives a posthumous royal pardon
  • Britain says the pardon is "a fitting tribute to an exceptional man"

(CNN) -- Alan Turing, a British code-breaker during World War II who was later subjected to chemical castration for homosexual activity, has received a royal pardon nearly 60 years after he committed suicide.

Turing was best known for developing the Bombe, a code-breaking machine that deciphered messages encoded by German machines. His work is considered by many to have helped change the course of the war and save thousands of lives.

"Dr. Turing deserves to be remembered and recognized for his fantastic contribution to the war effort and his legacy to science," British Justice Secretary Chris Grayling said in a statement Tuesday. "A pardon from the Queen is a fitting tribute to an exceptional man."

Turing's castration in 1952 -- after he was convicted of homosexual activity, which was illegal at the time -- is "a sentence we would now consider unjust and discriminatory and which has now been repealed," Grayling said.

Two years after the castration, which Turing chose to avoid a custodial sentence, he ended his life at the age of 41 by eating an apple laced with cyanide.

Supporters have long campaigned for Turing to receive greater recognition for his work and official acknowledgment that his punishment was wrong.

An online petition in 2009 that drew tens of thousands of signatures succeeded in getting an apology from then Prime Minister Gordon Brown for Turing's treatment by the justice system in the 1950s. Brown described the Turing sentence as "appalling."

The German messages that Turing cracked at the British government's code-breaking headquarters in Bletchley Park provided the Allies with crucial information. The German messages were encoded by Enigma machines, which Adolf Hitler's military believed made its communications impenetrable.

Turing was considered a mathematical genius and later developed the Turing machine, which is considered to have formed the basis of modern computing.

"Alan Turing was a remarkable man who played a key role in saving this country in World War II by cracking the German enigma code," British Prime Minister David Cameron said. "His action saved countless lives. He also left a remarkable national legacy through his substantial scientific achievements, often being referred to as the 'father of modern computing.' "

The pardon, under the Royal Prerogative of Mercy, comes into effect Tuesday, the British Ministry of Justice said.

READ: Lifting the veil of secrecy: Meet the female code-breakers of WWII

Thursday, 19 December 2013

The two sides of Bitcoin

November 25, 2013

Updated: November 25, 2013 00:56 IST

Jeff Sommer

 

Bitcoin’s advantages as a low-cost means of transferring money have intrigued a number of corporate clients of the law firm Proskauer, although none of them are using it, said Jeffrey D. Neuberger, co-chairman of the firm’s technology, media and communications group. File Photo

AP Bitcoin’s advantages as a low-cost means of transferring money have intrigued a number of corporate clients of the law firm Proskauer, although none of them are using it, said Jeffrey D. Neuberger, co-chairman of the firm’s technology, media and communications group. File Photo

The virtual currency’s low-cost means of transferring money could be revolutionary

Bitcoin isn’t ready for popular consumption, and it may never be.

It doesn’t fit into a neat product category. Often called a virtual currency, it’s not legal tender anywhere on the planet. It’s not an income-generating asset class suitable for most investors. Its value, in dollars, fluctuates wildly from one minute to the next. And while it can be a cheap way of transferring money, there are too many glitches in its emerging network for bitcoin to be entirely reliable.

Even its advocates have been raising red flags. As Patrick Murck, general counsel for the Bitcoin Foundation, a non-profit devoted to ‘fostering the bitcoin ecosystem,’ acknowledged in a Senate hearing last week, “It’s very much still an experimental currency and it should be considered a high-risk environment for consumers and investors at the moment.”

Yet, bitcoin has been receiving plenty of attention, and not just because well-publicised speculators have been making money on it.

High-risk experiment though it may be, bitcoin embodies an elegant and disruptive technology.

It uses file-sharing, the peer-to-peer computer innovation that spawned early music services such as Napster, Kazaa and LimeWire.

In their early days, they sometimes walked on the wild side, but their experiences led to a wholesale digital transformation of the music business.

Bitcoin gives file-sharing a brilliant twist. In essence, it has created “a decentralised virtual currency that uses a peer-to-peer consensus system to confirm and verify transactions,” two researchers at the Federal Reserve Bank of St. Louis concluded in a recent study. And Francois R. Velde, a senior economist at the Federal Reserve Bank of Chicago, made this assessment in a new report on bitcoin: “It represents a remarkable conceptual and technical achievement, which may well be used by existing financial institutions (which could issue their own bitcoins) or even by governments themselves.”

Bitcoin’s advantages as a low-cost means of transferring money have intrigued a number of corporate clients of the law firm Proskauer, although none of them are using it, said Jeffrey D. Neuberger, co-chairman of the firm’s technology, media and communications group.

“It’s an early-stage technology,” he said. “But it could be revolutionary.”

That’s what made last week’s hearing of the Senate Homeland Security and Governmental Affairs Committee so intriguing. It assessed the “potential risks, threats and promises of virtual currencies,” with bitcoin foremost among them.

The Senate committee’s attempt to get a grip on the digital currency was, in a way, the first step in what will surely be a continuing tension. On one side are those seeking ease and anonymity in transactions; on the other is the government.

Speculators and money launderers have already found much to like about the relatively anonymous digital currency, and that has forced the government to play catch-up. Bitcoin allowed the website Silk Road, which the government shut down in October, to become “the largest illegal drug and contraband marketplace on the Internet,” according to Jennifer Shasky Calvery, the director of the Treasury’s Financial Crimes Enforcement Network. While it was in business, customers “were required to pay in bitcoins to enable both the operator of Silk Road and its sellers to evade detection and launder hundreds of millions of dollars,” she said.

The virtual currency isn’t impervious to determined government snooping, however.

“We are innovating as criminals are innovating,” said Mythili Raman, an acting assistant attorney general, at the hearing. Individual bitcoin transactions are encoded, but large numbers of them may be compared statistically with other databases available to the government, and patterns will emerge, several experts said.

While bitcoin users need a secret, numerical key to unlock their accounts, the anonymity of the system is vulnerable when the virtual currency is exchanged into dollars. The virtual currency’s soaring value has inspired tales like this one: Kristoffer Koch, 29, of Oslo, told the BBC last month that he bought $22 worth of the currency while doing technical research on it four years ago. He promptly forgot about it. When he unlocked his long dormant account recently, it was worth $850,000.

Even with all of its problems, the eventual creation of a reliable, decentralised, peer-shared, computer-based currency remains the holy grail in some circles. Back in 1999, Milton Friedman, the Nobel laureate , predicted its eventual arrival. He saw the Internet as a congenial environment for innovators. But one ingredient was missing, he said. He called it “a reliable e-cash.” What was required, he said, was e-cash that enabled you to “transfer funds from A to B, without A knowing B or B knowing A — the way in which I can take a $20 bill and hand it over to you and there’s no record of where it came from. And you may get that without knowing who I am.”

Unfortunately, that would create new problems, he said, because such a currency would have “a negative side.” “The gangsters,” he said, “the people who are engaging in illegal transactions, will also have an easier way to carry on their business.”

That tension is part of progress, he said. It may be where we find ourselves now. — New York Times News Service

May 31, 2013

Updated: June 2, 2013 11:31 IST

What are bitcoins?

Vasudevan Mukunth

 

A bitcoin mining rig (miner). Photo: bitcointalk.org

A bitcoin mining rig (miner). Photo: bitcointalk.org

Bitcoins are the world's first decentralised peer-to-peer currency that demonstrate how the shortcomings of contemporary internet commerce can be avoided cryptographically without compromising on security or trust.

In a 2008 paper, a Japanese programmer, Satoshi Nakamoto, introduced an alternate form of currency that he called bitcoins. His justifications were the problems plaguing contemporary digital commerce. In Nakamoto's words:

"Completely non-reversible transactions are not really possible, since financial institutions cannot avoid mediating disputes. The cost of mediation increases transaction costs, limiting the minimum practical transaction size and cutting off the possibility for small casual transactions, and there is a broader cost in the loss of ability to make non-reversible payments for nonreversible services.

With the possibility of reversal, the need for trust spreads.

Merchants must be wary of their customers, hassling them for more information than they would otherwise need. A certain percentage of fraud is accepted as unavoidable. These costs and payment uncertainties can be avoided in person by using physical currency, but no mechanism exists to make payments over a communications channel without a trusted party."

Nakamoto’s solution was a purely digital currency - the bitcoin - that would let transacting parties remain anonymous, keep transactions very secure, and eliminate redundant fees. Unlike conventional currencies such as the rupee or the dollar, it would also be impervious to government interference. And it would accomplish all this by “being material” only on the world wide web.

Contrary to popular opinion, bitcoins don't already exist, waiting to be found, etc. Bitcoins are created when a particular kind of transaction happens - not between two people, but between two people and a system that can be thought of as a bitcoin client. It exists on the world wide web, too.

When you login through your client and start looking for a bitcoin, you're given a bit of information - like your location on the web, a time, a date, an index number, etc. - called a mandatory string. You then proceed to encrypt the string using an algorithm called the SHA-256. Doing this would require a computer or processor called the miner.

A legacy in the string

On the miner, an encryption algorithm performs mathematical and logical operations on it that distorts all information that would've been visible at first glance. For instance, if the mandatory string reads like thecopernican.28052013.1921681011, post-encryption with SHA-256 it would read 2aa003e47246e54f439873516cb1b2d61af8def752fe883c22886c39ce430563.

In the case of bitcoins, the mandatory string consists of a collection of all the mandatory strings that have been used by users before it. So, encrypting it would mean you're encrypting the attempts of all those who have come before you, maintaining a sort of legacy called the blockchain.

After this first step, when you manage to encrypt the mandatory string in a specific way - such as such that the first four digits are zero, say - as determined by the system, you've hit your jackpot... almost.

This jackpot is a block of 50 bitcoins, and you can't immediately own it. Because you've performed an encryption that could just as well have been staged, you've to wait for confirmation. That is, another user who's out there looking for bitcoins must have encrypted another bit of mandatory string the exact same way. The odds are against you, but you've to wait for it to happen or you won't get your bitcoins.

Once another user lands up on your block, then your block is confirmed and it's split between you - the miner - and the confirmers, with you getting the lion's share.

Proof of work, and its denial

This establishes proof of work in getting to the coins, and implies a consensus among miners that your discovery was legitimate. And you don't even need to reveal your identity for the grant of legitimacy. But of course, the number of confirmations necessary to consummate a "dig" varies - from six to some appropriate number.

If, somehow, you possess more than 50 per cent of the bitcoin-mining community's encrypting power, then you can perform the mining as well as the confirmation. That is, you will be able to establish your own blockchain as you are the consensus, and generate blocks faster than the rest of the network. Over time, your legacy will be longer than the original, making it the dominant chain for the system.

Similarly, if you have transferred your bitcoins to another person, you will also be able to reverse the transaction. As stated in a paper by Meni Rosenfeld: "... if the sender [of coins] would be able, after receiving [a] product, to broadcast a conflicting transaction sending the same coin back to himself," the concept of bitcoins will be undermined.

Greed is accounted for

Even after you've landed your first block, you're going to keep looking for more blocks. And because there are only 21 million bitcoins that the system has been programmed to allow, finding each block must increase the difficulty of finding subsequent blocks.

Why must it? Because if all the 21 million were equally difficult to find, then they'd all have been found by now. The currency would neither have had time to accrue a community of its users nor the time needed to attain a stable value that can be useful when transacting. Another way to look at it is because bitcoins have no central issuing authority, like RBI for the rupee, regulating the value of the currency after letting it become monopolised would be difficult.

The coin doesn't have an intrinsic value but provides value to transactions. The only other form of currency - the one issued by governments - represents value that can be ascertained by government-approved institutions like banks. This shows itself as a processing fee when you're wiring money between two accounts, for instance.

A bitcoin's veracity, however, is proven just like the its mining: by user confirmation.

What goes around comes around

If A wants to transfer bitcoins to B, the process is:

1. A informs B.

2. B creates a block that comes with a cryptographic key pair: a private key that is retained by B and a public key that everyone knows.

3. A tells the bitcoin client, software that mediates the transaction, that he'd like to transfer 10 bitcoins to B's block.

4. The client transfers 10 bitcoins to the new block.

5. The block can be accessed only with the private key, which now rests with B, and the public key, which other miners use to verify the transaction.

Since there is no intervening 'authority' like a bank that ratifies the transaction but other miners themselves, the processing fee is eliminated. Moreover, because of the minimal resources necessary to start and finish a transaction, there is no minimum size of transaction for it to be economically feasible. And last: a transaction is always (remarkably!) secure.

God in the machine

While the bitcoin client can be used on any computer, special hardware is necessary for a machine to repeatedly encrypt - a.k.a. hash - a given string until it arrives at a block. Every time an unsatisfactory hash is generated that's rejected by the system, a random number is affixed to the mandatory string and then hashed again for a different result. Each such result is called a nonce.

Because only a uniquely defined nonce - such as starting with a few zeroes, etc. - is acceptable, the mining rig must be able to hash at least millions of times each second in order to yield any considerable results. Commercially available rigs hash much faster than this, though.

The Avalon ASIC miner costs $9,750 for an at-least-60 billion hashes per second (GH/s) unit; the BFL Jalapeno 50-GH/s miner comes at $2,499. Note, however, that Avalon accepts only bitcoins as payment these days, and BFL haven't shipped their product for quite some time now.

The electronic architecture behind such miners is either the application-specific integrated circuit (ASIC) or the advanced field programmable gate array (FPGA), both of which are made to run the SHA-256 algorithm. ASICs are integrated circiuts customised for a particular application. FPGAs are ASICs that are customisable even after manufacturing.

Because of the tremendous interest in bitcoins, and crypto-currencies in general, its economic impact is best measured not just by its present value - a whopping $130 per bitcoin - but also the mining-rig industry, their power consumption, and the rise of other crypto-currencies that take an even more sophisticated approach to mitigating the pains of internet commerce.

In defence of drones

December 19, 2013

Philip Hammond

Few defence issues have excited as much passion over recent years as military “drones”. Much of the criticism, though, is based on genuine misunderstanding or a wild misrepresentation of reality — even in prestigious newspapers. We in the U.K. Ministry of Defence (MoD) have not done enough to correct these misapprehensions. I, for one, wish to put the myths to bed.

The most basic falsehood is the use of the term “drone” — a name that conjures up images of computer-controlled machines, free from human oversight. It is a legitimate term in the right context but mostly it is used erroneously.

A drone is a pilotless vehicle, but the Royal Air Force’s Reaper — the system to which the word is commonly applied in the British press — is anything but. In the MoD we call it a remotely piloted air system. Though physically unmanned, the aircraft is guided and controlled by a team of highly-trained people. Pilots, sensor operators and analysts all make decisions in real time, just like the crew of a traditional aircraft.

RAF Reaper pilots follow the law of armed conflict and rules of engagement in exactly the same way as do pilots of manned aircraft. The decision-making process leading to the identification and engagement of targets is identical to that undertaken for conventionally manned aircraft. But more than this, the greater access to information our pilots have, through a combination of the aircraft’s onboard sensors and the ability to access off-board information, means that they are the best-informed and least pressured of all our aircrew who have to make critical decisions about when to strike.

The arming of our unmanned aircraft is another area of misunderstanding. Most of our unmanned air systems do not carry weapons but are used for surveillance and reconnaissance, providing vital intelligence in support of forces on the ground. This includes the new Watchkeeper system, which will soon deploy to Afghanistan. The surveillance equipment this carries is similar to that on a conventional aircraft, but the game-changer is the ability of unmanned aircraft to loiter for longer overhead, building an uninterrupted intelligence picture that enhances the decision-making of commanders and forces on the ground.

“Drones kill indiscriminately” is the uninformed mantra we so often hear. In the real world, though, this capability saves the lives of our personnel, our Afghan allies and Afghan civilians on a daily basis. The vast majority of civilian casualties in Afghanistan are caused by insurgents, and it is our remotely piloted aircraft that they fear most.

But what highlights the value and dispels the myths about these systems most effectively are the fundamental facts. Over the past few years, Reaper has flown more than 54,000 hours over Afghanistan; in that time, it has fired just 459 precision weapons. The sophistication of these weapons provides the ability to change their course after release if innocent civilians stray into a strike area — one example of the many safeguards in place.

We know of one highly regrettable incident where civilians were killed by a weapon deployed from a U.K. Reaper — but hardly the picture of devastation so often painted by activists. In that particular case, a strike on two trucks carrying insurgent explosives resulted in four civilian casualties, in addition to the death of the targeted insurgents

The mystique is not of our making, but of those who seek to misrepresent the value of an exceptionally useful tool that protects and defends UK forces and civilian populations. These life-saving assets will undoubtedly become more common in both the military and civilian arenas over the coming years.

(Philip Hammond is the U.K.’s defence secretary)© Guardian Newspapers Limited, 2013

New light on human hand evolution

December 19, 2013

Vasudevan Mukunth

The human hand plays a defining role in shaping human industry. The question of what we have been able to do as humans is essentially a question of what our hands have been able to do, what the configuration of bones and muscles in our hands have been able to achieve.

Therefore, studying the evolution of the human hand tells us how we have been able to adapt to and engage with our environment through the course of our evolution, since four to six million years ago (Mya) as hominins, the earliest human ancestors.

The modern human hand has a suite of features that enable distinctive grips like the powerful pinch grip, where objects are held between the pad of the thumb and the pads of other fingers. This is made possible by certain protrusions — like the styloid process — and shapes and angles of bones in the wrist joint, according to Carol Ward, of the Department of Pathology and Anatomical Sciences at the University of Missouri-Columbia.

Palaeontologists have thought these features to be a relatively modern addition, from about 800,000 years ago.

However, a fossil dated from 1.42 Mya unearthed by Dr. Ward and her team at a site in Kenya has been found to possess the styloid process. According to their published results, this is an ‘unambiguous’ sign that the human hand developed modern features 600,000 years earlier than thought.

“What this fossil shows us is that the modern human hand did not appear as a recent addition to human biology, but rather extends all the way back to near the origin of our genus, Homo ,” Dr. Ward told this correspondent in an email.

In other words, the find pushes back the timeline for how long humans could have used their hands to manipulate tools similar to the way we do today.

The fossil was found at Kaitio in the West Turkana County in Kenya. Its age was determined using radiometric dating techniques on the volcanic ash layers above and below the fossil. Its age — 1.42 million years ago — places it in the early Pleistocene epoch on the geological timeline.

Specifically, Dr. Ward’s team found that the fossil possessed the third metacarpal styloid process, a projection of bone from the base of the metacarpal (bone of the palm) that interlocks with the wrist bones.

This “distinctively human rearrangement of the wrist”, according to their paper published in the Proceedings of the National Academy of Sciences on December 16, coincides with the emergence of Acheulian technology.

Examples of this technology include the distinctive pear-shaped hand-axes and other bifacial stone tools.

“The development of the Acheulian tells us that hominins were using their hands more frequently for more complex tasks, which selected for the hand,” Dr. Ward told this correspondent in an email.

The discovery also provides a basis to address how the earliest-known stone tools date back to almost 2.58 million years, while evidence of the hands necessary to build them doesn’t appear in the fossil record until almost 1.7 million years later.

Copyright© 2013, The Hindu

Mass spectrometry: the most important analytical tool of modern times

December 19, 2013

 

With it, it is possible to measure the mass spectrum of complex proteins, extremely fragile molecular assemblies and even intact cells

Ubiquitous:Today, there is no single area of experimental science where mass spectroscopy is not being used.— photo: SPECIAL ARRANGEMENT

Ubiquitous:Today, there is no single area of experimental science where mass spectroscopy is not being used.— photo: SPECIAL ARRANGEMENT

Mass spectrometry (MS), arguably the most important analytical spectroscopic tool of modern times, is in its centenary year in 2013 along with two other celebrated discoveries of science, the Bohr atom model and the chemical bond of G. N. Lewis; both have profound connections to the first.

Sir J.J. Thomson, a Nobel Laureate, also known for the discovery of electrons, built the first rudimentary mass spectrometer in 1913 (it was built earlier, but a full description appeared in this year) which identified the existence of isotopes — atoms differing in mass but having the same atomic number and therefore occupying the same position in the periodic table (‘isos’ is equal and ‘topos’ is place, in Greek).

His student, Aston, who built more mass spectrometers, expanded the discipline, identified 212 of the 287 naturally occurring isotopes and became the first Nobel Laureate in Chemistry in the area. Five Nobel Prizes have been awarded to MS pioneers.

Mass spectrometry is a way to measure the mass of ions — electrically charged species, derived from atoms or molecules. In the preface of his celebrated book, Rays of Positive Electricity and Their Application to Chemical Analyses  (1913) Thomson stated, “I feel sure that there are many problems in Chemistry which could be solved with far greater ease by this than by any other method. The method is surprisingly sensitive — more so even than that of Spectrum Analysis, requires an infinitesimal amount of material, and does not require this to be specially purified…”. The words were prophetic. Today, there is no single area of experimental science where mass spectroscopy is not being used. There is no university or research institution in the developed world without a mass spectrometer; this may even be said about India.

The technique is used to explore the chemical constitution of molecules from this planet and beyond, e.g. the hydrocarbon “seas” of Saturn’s moon Titan.

It is used to understand the fundamental atomic and molecular processes and at the same time those of immediate relevance to events within cells. As a technique, it helps to control processes in chemical and biological industries, diagnose diseases, discover new drugs, protect the environment and explore mysteries of nature.

In 100 years, it has been used to separate much of the uranium 235 used to make the Little Boy (the bomb that was dropped onto Hiroshima in 1945), led to understanding of thousands of chemical reactions, to the discovery of new molecules, to the resolution of protein structures, to solve crimes and to provide answers to complex questions of nature.

Mass spectrometers require a way to produce ions — e.g. remove or add electrons, generally one electron — to the sample, then analyse the mass of the ion formed and detect it.

In each of these areas (forming ions, analysing their mass, detecting them) innovations have led to multiple mass spectrometric techniques.

The most important developments have happened in ion formation. Years ago, it was necessary to evaporate a sample to generate vapours and bombard these with a stream of electrons in order to make ions, a process which required vacuum. This was possible only with simple molecules which can be evaporated, generally by heating. Today it is possible to measure the mass spectrum of complex proteins, extremely fragile molecular assemblies and even intact cells, none of which evaporate normally. It is now possible to measure mass spectra of ultra small volumes, as small as a single human cell.

It is possible to understand the spectrum of molecules from the surface of a rose while the plant is alive. Mass spectra of molecules — metabolites or drugs or cancer markers — can be measured on a patient’s skin or in his/her blood.

Mass spectrometers may soon arrive in physicians’ consulting rooms. It has been demonstrated that they can help in diagnosis during complex surgeries within the operating theatre.

Ions are enjoying a considerable following these days. The mass spectrometry community is probably the largest group of scientists working around a single tool. However, despite this large following, it is surprising that mass spectrometry is being removed gradually from our science curriculum. Mass spectrometry concerns ion chemistry and physics with an emphasis on scientific instrumentation.

However, in the past several years, paralleling the growth of applications of the method, spectrometers have become black boxes for the vast majority. Sadly, in the process, Thomson is forgotten.

Appreciation of instrumentation should be brought back to the curriculum. We must note that Thomson, after considerable work in theoretical physics, moved to experiments. The Nobel committee over many years has demonstrated its appreciation for scientific instrumentation; this is a lesson we in India cannot afford to discard.

T. PRADEEP

( The author is a Professor of Chemistry at IIT Madras )

Copyright© 2013, The Hindu

Novel evolution of Mexican tetra fish

December 19, 2013

Shubashree Desikan

The Mexican tetra, Astyanax mexicanus, is a type of fish found in northeastern Mexico. It is also found in a blind form and is known as blind cavefish. Many thousands of years ago some of these fish found their way into caves that were nearly completely dark. Over the years, they adapted to this environment by totally losing their eyes and colouring. There are however eyed forms of this fish which did not get into caves, and these can interbreed, making them members of the same species.

Studying this, Nicolas Rohner et al, state in Science an explanation of how this major evolutionary change happened in, relatively, such a short time-span.

Tying up with an idea by Susan Lindquist, they propose that the heat shock protein 90 (HSP90), found in the cells, plays a major role in this quick evolution to eyeless and depigmented forms. When HSP90 is present, any mutation happening at the level of the genes is masked and prevented from manifesting as traits. If for some reason, HSP90 is depleted from the cell, the mutation shows up as physical changes. In the case of the cavefish, they say that the environmental change acts as a stress that causes depletion of HSP90 in the cells of the cavefish.

The authors tested this theory by an experiment involving surface and cavefish. When surface fish (the form with eyes) were raised in the presence of a drug that blocks HSP90 activity, they developed smaller eyes over a few generations. Cavefish, on the other hand, under the same conditions did not show increase in the eye-orbits. (Though they do not have eyes, they have eye-orbits in their skulls.)

The next step was to effect the depletion of HSP90 through external, environmental stress. They identified that the caves in which the fish were reared had water with low conductivity. They repeated the experiments with a low-conductivity environment, and found compatible results.

Copyright© 2013, The Hindu

Wednesday, 18 December 2013

Pact with Areva not in India’s interest

MUMBAI, December 3, 2013

Working to reduce project cost: Areva

Lalatendu Mishra

To lower the cost and make it competitive, Areva has decided for local sourcing and assembling of part of the plant

French nuclear energy conglomerate Areva SA, which is the technology provider for the proposed nuclear power plant at Jaitapur in Maharashtra, said it was working with Nuclear Energy Corporation of India (NPCIL) and Department of Atomic Energy (DAE) to bring down the cost of the project so that power could be supplied at cheaper rates.

The delay in the execution of the project and devaluation of the rupee has resulted in cost escalation, and Areva said it would work on different parameters to make nuclear power affordable in India.

“We are negotiating for this project for some time. Now we are talking (with NPCIL and DAE) to get an agreement on price for at least the first two reactors (of this nearly 10 GW power plant),” Tarik Choho, Chief Commercial Executive Officer, Areva SA told The Hindu.

“In 2010 when the agreement was signed to make this project viable the cost of power from this plant was estimated at Rs.4 per kilowatt hour. That time the investment parameter was different. We have improved that offer by commercial efforts. Now that the cost has gone up we are trying to understand the calculation and will be working on different parameters to lower the cost,” Mr. Choho who is currently visiting India to meet NPCIL officials said.

As per latest calculation the cost of power to be generated from the Jaitapur plant has gone up to Rs.9 per kilowatt hour and NPCIL plans to bring down this cost to Rs.6.5 per kilowatt hour.

To lower the cost and make it competitive, Areva has decided for local sourcing and assembling of part of the plant. Areva’s inputs to the plant would be to the extent of 40 per cent.

“We want to make sure that our part is competitive, safe and the project is viable,” he added.

The plant was scheduled for commissioning in 2017 and with the delay in land acquisition if work starts now, it would be operational in 2021.

Areva which has already has an order backlog of 45 billion Euros said it would have a larger play in India by supplying nuclear reactors and uranium to this market.

India already has 20 operational nuclear reactors and Areva is eyeing nuclear fuel supply order from these reactors.

Besides, Areva is executing 125 mw compressed solar plant for Reliance Power in Rajasthan and expecting more orders from Reliance and other power producers.

Bio-mass energy unit

Mr. Cheho said the company's bio-mass energy unit at Chennai, which has already executed five projects in India, was doing a pioneering job and helping Areva to cater to the Southeast Asian markets by supplying technology from here.

Three bio mass power plants are being set up at Thailand and Philippines by the Avera India team from Chennai, he added. These plants use rice husk as fuel to generate energy.

 

NEW DELHI, February 15, 2013

Updated: February 15, 2013 02:03 IST

Pact with Areva not in India’s interest: Karat

Prakash Karat.

Prakash Karat.

It will not be in the interest of our country to sign the pact

The National Committee in Solidarity with Jaitapur Struggle has asked the government not to sign any agreement with French company Areva on supply of an EPR reactor for the Jaitapur nuclear power plant during the two-day visit of French President Francois Hollande to India that began on Thursday.

“Given the range of issues with the Jaitapur project, it would not be in the interest of our country to sign any agreement with Areva on the EPR reactor. The Jaitapur plant must be subjected to public scrutiny, both on techno-economic grounds and on questions of safety before any decision is taken,’’ Prakash Karat, member of the committee and general secretary of the CPI(M), told journalists here on Wednesday.

The committee opposes the setting up of nuclear plants with costly imported reactors and believes that without a thorough safety review and detailed techno-economic analysis of the nuclear energy programme, no expansion must be undertaken.

The members of the committee besides Mr. Karat are: A. Gopalakrishnan, former chairperson of the Atomic Energy Regulatory Board; CPI leaders A.B. Bardhan and D. Raja; Lok Jan Shakti Party leader Ram Vilas Paswan; CPI(M) leader Sitaram Yechury and Prabir Purkayastha.

“The Jaitapur project is being pushed against the will of the people of the region. Any nuclear plant has to work with the people of the areas if it has to operate safely. It must also work out safety drills and evacuation procedures in the case of an accident. All this requires taking the local people into confidence, and not suppressing them with full force of the state as is being done currently,” the committee said.

“Post Fukushima, France’s Nuclear Safety Regulatory Authority (ASN) has completed a thorough re-assessment of Areva’s EPR reactor, one of which France is building in Flamanville. As a result, several substantial modifications to its hardware and subsystems, as well as design and safety re-analyses, have been mandated by the ASN. Based on Flamanville costs, the phase-1 capital cost of the Jaitapur Nuclear Power Plant (JNPP) would be of the order of Rs. 1,20,000 crore for 2 reactors, with a capacity of 3,300 MW. With this amount of investment, India can install more than 20,000 MW of coal fired plants,” the committee said.

Dr. Gopalkrishnan quoted a study by the Indian Institute of Astrophysics in Bangalore, published in the Current Science journal of the Indian Academy of Sciences last year, that raised serious doubts about the prudence of setting up six 1,650 MW nuclear reactors at this site.

Mr. Raja said the nuclear plant would be situated in a seismic zone, and raised serious doubts over safety.

NEW DELHI, December 18, 2012

Updated: December 18, 2012 03:40 IST

Areva closes in on key agreement for Jaitapur plant

Sandeep Dikshit

 

A file photo of the site of the proposed Jaitapur nuclear plant in Ratnagiri district of Maharashtra.

PTI A file photo of the site of the proposed Jaitapur nuclear plant in Ratnagiri district of Maharashtra.

Unperturbed by protests against its proposed nuclear power plant in Jaitapur, Maharashtra, the French civil nuclear energy major Areva is now in the closing stages of striking an “early works agreement” with Nuclear Power Corporation of India Limited.

This agreement, which is actually a series of studies to ensure that the reactor is in conformity with local conditions, is likely to take nine months. “Areva’s discussions with NPCIL are on. We hope to achieve closure as soon as possible. We are eager to start [on the studies] so as to fully define the project,” said diplomatic sources.

They drew attention to French Ambassador Francois Richier’s observations at a recent Indo-French nuclear seminar. “I hope the discussions will be completed soon,” he had said, which would make the Jaitapur project “the first to come up since the 2008 Nuclear Suppliers Group exemption to India.”

While Kudankulam I and II will be the first mega units to come up in India, the agreement with Russia [then Soviet Union] was signed over two decades ago and negotiations over the next two units are deadlocked over the Nuclear Liability Act. Similarly, the American bid to set up nuclear plants in Gujarat and Andhra Pradesh is also held up.

Commenting on the Act, which has been opposed by all companies vying for business in India because of a clause that puts the onus of an accident on suppliers, the sources said Areva’s basic principle was to abide by the law of the land and at the same time ensure that the company’s interests were protected. But as the Rules have not entered into force, there is uncertainty about how it will all end up. In addition, the Supreme Court is hearing a petition on safety in civil nuclear plants. “But this question is not for us to solve,” they said.

Protests

The second issue facing the French company are mass protests in and around Jaitapur that has led to the loss of a life in police firing. Unlike the Russians, who suspected a foreign hand in protests at their site in Kudankulam, the French are taking the protests at Jaitapur in their stride.

“It is the beauty of democracy that all are allowed to demonstrate. France had such demonstrations for long and one good effect was it obliged the industry and the government to take care of safety concerns and also accept transparency. This approach helped the French to accept nuclear energy without fears. Today France has 60 reactors or one reactor for every 10 lakh people. Demonstrations are legitimate and we will try to address their safety related concerns,” the sources said.

The third stumbling block after the Limited Nuclear Liability Act and the protests is the absence of an India-Japan civil nuclear cooperation agreement. This will make it next to impossible to source crucial parts for the reactor vessel made by the Japan Steel Works.

Indian officials expect Areva to approach South Korea with which India has a civil nuclear agreement. According to South Korean diplomats, Areva and Korean Electric Power Company (Kepco) have worked together in the past, but have also competed against each other for a major United Arab Emirates tender, which was won by Seoul.

Kepco’s stand

At the same time, it remains to be seen whether Kepco will be content with supplying a few parts for the reactor, when South Korea feels that after signing the civil nuclear agreement with India [after just three meetings], New Delhi might award it a nuclear reactor park of its own.

Diplomatic sources are confident of surmounting these issues. “This is not the first time France is central to India’s nuclear energy programme. Our cooperation started in 1951 and the long term commitment to work together in nuclear and space segments triggers all kinds of cooperation easily and solves all problems.”

June 15, 2012

Updated: June 15, 2012 01:39 IST

This renaissance is just a fairy tale

Nityanand Jayaraman
 

The unpredictable financial implications of constructing, running, decommissioning plants and handling risks are causing a global rethink on nuclear energy

For a professed proponent of liberalisation and free trade, Prime Minister Manmohan Singh's penchant for a technology that cannot float without subsidies is telling. Nuclear power's unfavourable economics are not lost on Dr. Singh.

Recently, Westinghouse Electric and Nuclear Power Corporation of India Limited (NPCIL) signed a Memorandum of Understanding (MoU) to negotiate the setting up of AP1000 reactors in Gujarat, ending a slump in interest from the Toshiba subsidiary in India's nuclear market. For Toshiba's Westinghouse and other nuclear equipment suppliers, the Civil Nuclear Liability Act's clause on supplier liability was the key hurdle to investing in India. The companies wanted the Indian government to insulate them from the financial fallouts of any potential disaster caused by their technology by spreading that liability among taxpayers. The recent MoU suggests some progress in moving towards this goal.

More obstacles remain, though. Nuclear projects are un-bankable. The government may deploy mental health specialists to deal with the fears of Kudankulam protestors. But those shrinks are unlikely to be able to allay the fears of financiers or nuclear equipment suppliers.

According to nuclear energy expert Peter Bradford, “The most implacable enemy of nuclear power in the past 30 years has been the risk not to public health but to investors' wallets. No nuclear power project has ever bid successfully in a competitive energy market anywhere in the world.” Mr. Bradford was member of the U.S. Nuclear Regulatory Commission and chair of the New York and Maine electricity regulatory commissions. He teaches a course on nuclear power at the Vermont Law School.

Second thoughts

Unpredictable financial implications associated with constructing, running, decommissioning plants and handling nuclear risks are causing a rethink on nuclear energy worldwide. But these developments seem to slip by India without so much as causing a ripple.

Germany and Switzerland have decided to phase out nuclear power, despite their substantial dependence on it. Israel abandoned its year-old civilian nuclear programme after Fukushima. Belgium revived a pre-Fukushima decision to phase out nuclear power, using the Japanese disaster as a reminder. Italy and Kuwait gave up their nuclear debut by abandoning plans for 10 and four plants respectively. Mexico dropped plans for constructing 10 plants. All of Japan's 54 reactors are now closed, and plans for 14 new reactors killed.

The story of nuclear energy's unviability is told not just by the actions of naysayers, but also by the experiences of those — like Egypt, Saudi Arabia, Jordan, Iran, Turkey, Vietnam and South Africa — pursuing nuclear programmes. All of them want the nuclear option, but have no idea how they will finance it.

If the U.S. is Dr. Singh's inspiration, then the so-called nuclear renaissance's trajectory in that country gives even more cause for despair. In 2009, the U.S. declared a nuclear revival with promises of more than 30 new reactors. Today, most of these projects are doomed. Even candidates for federal loan guarantees such as the South Texas project, and the Calvert Cliffs-3 project in Maryland, have been mothballed.

State governments in the U.S. do not seem to share the Federal Government's enthusiasm for nukes. Bills to reverse moratoria on nuclear plants in Minnesota, Kentucky and Wisconsin failed last year. In Missouri, North Carolina and Iowa, legislators defeated bills to charge electricity consumers in advance to finance reactors.

“At the time of Fukushima, only four countries — China, Russia, India and South Korea — were building more than two reactors. In these four nations, citizens pay for the new reactors the government chooses to build through direct subsidies or energy price hikes,” Bradford notes.

Finland was among the few that reiterated its commitment to nuclear power after the Fukushima disaster. The 1,600 MW Olkiluoto nuclear plant uses French company Areva's technology. Areva's modular design was expected to make it faster and cheaper to build. But 11 years later, the project is behind schedule and its $4.2 billion budget is up now by 50 per cent. After Fukushima, Areva admits that the same plant would cost $8 billion. Even Areva's home project, in Flamanville, France, has suffered a $4 billion cost overrun and a four year delay. Indeed, 31 out of 45 reactors that were being constructed globally around 2009 were either delayed or did not have official dates for commissioning, says a report for the German Government by consultant Mycle Schneider.

In India

In Kalpakkam, meanwhile, the Prototype Fast Breeder Reactor was slotted to contribute to the grid in March 2012. In 2005, Baldev Raj, Director of the Indira Gandhi Centre for Atomic Research, Kalpakkam, boasted that the 500 MW unit will be completed in 2010, 18 months before schedule. Till date, there is no sign of this happening. The Kudankulam plant, which is now 23 years old since conception, lost only eight months due to protestors.

In Jaitapur too, the government has more to worry about than local protestors. Areva, the technology supplier, is in trouble. Last year, it announced losses of €1.6 billion, and the sacking of 1,200 workers in Germany. Last June, it decided to suspend production at a Virginia reactor component plant due to declining market prospects. Its expansion plans in France, the United Kingdom, and the U.S. may never materialise. Areva expected to sell 50 nuclear reactors this decade. It has not received a single order since 2007.

Now, with a socialist president at the helm in France, Areva's future looks even more uncertain. French President François Hollande had promised voters a reduction in nuclear dependence from 75 to 50 per cent, and shutdown of an aging reactor in Fessenheim. Whether or not he carries through with these promises, it appears certain that no new plants will be built or planned during his term. Both conservative-led Germany and socialist France will make up the shortfall from the nuclear phase-out, by investing in renewables for electricity and new jobs. In replacing nuclear with renewables, these nations are declaring that despite its carbon dividend, nuclear is too risky — financially, politically and environmentally — to pursue.

(Nityanand Jayaraman is an independent writer and volunteer with the Chennai Solidarity Group for Kudankulam Struggle.)

March 3, 2012

Updated: March 3, 2012 00:03 IST

French nuclear giant Areva reports $3.2-bn loss

AP

 

NUKED BALANCE SHEET: The Tricastin Areva’s nuclear power plant in the French town of Pierrelatte.

AFP NUKED BALANCE SHEET: The Tricastin Areva’s nuclear power plant in the French town of Pierrelatte.

France's State-controlled nuclear giant Areva lost €2.4 billion ($3.2 billion) in 2011, much of that on the back of a troubled uranium mining venture that has been the subject of investigation.

Thursday's dismal figures reflect a difficult year for the nuclear plant operator, which is also facing a global rethink of the future of atomic energy in the wake of Japan's Fukushima disaster. For instance, Germany has decided to shut down all of its plants by 2022, forcing Areva to lay off staff in that country. It has also instituted a partial hiring freeze in France and suspended projects.

Top resignation

Last year also saw the departure of charismatic chief executive Anne Lauvergeon, known as “Atomic Anne,” after she lost the support of the French government. Her tenure has come under scrutiny because the mining subsidiary, UraMin, was acquired in 2007, while she was in charge. The company's internal review of the acquisition found no evidence of fraud, but recommended more oversight for future purchases. Areva, which reports its annual sales and profit figures separately, had previously said that its revenue fell 2.6 percent to €8.87 billion last year. The company's loss of €2.42 for last year billion compares with a small profit in 2010 of €883 million.

The figures were even worse than the company's own guidance, issued just a few weeks ago. When it announced its revenue numbers, CEO Luc Oursel had said he was anticipating an operating loss of between €1.4 billion and €1.6 billion. The largest hit was seen in the mining group, where it booked a charge of €1.46 billion for UraMin. But most business groups saw operating losses. Oursel contended, however, that the worst was behind Areva and that his turnaround plan was already yielding results. “In a difficult context, the slight decline in revenue in 2011 demonstrates the robustness of Areva's integrated model,” he said.

December 5, 2010

Updated: December 5, 2010 23:28 IST

India racing to buy an untried reactor?

Vaiju Naravane

 

Prime Minister Manmohan Singh with French President Nicholas Sarkozy during a meeting in Washington. A memorandum of understanding for the sale of two EPRs was signed in 2009 and there are chances that a framework agreement will be signed during French President Nicolas Sarkozy's working visit to India which began on December 4. File Photo

PTI Prime Minister Manmohan Singh with French President Nicholas Sarkozy during a meeting in Washington. A memorandum of understanding for the sale of two EPRs was signed in 2009 and there are chances that a framework agreement will be signed during French President Nicolas Sarkozy's working visit to India which began on December 4. File Photo

 

The EPR is still a reactor in the making, whose design is likely to undergo serious modification before it can be built as a series.

The announcement last week by the Finnish utility TVO of yet another year-long delay in the construction of the new Areva European Pressurised Reactor/Evolutionary Power Reactor (EPR) being built at Olkiluoto in southern Finland has re-launched the controversy surrounding the world's biggest, most expensive and as yet untried nuclear reactor.

India is slated to purchase up to six of these reactors, of which the first two alone carry an estimated price tag of €11 billion. A memorandum of understanding for the sale of two EPRs was signed in 2009 and there are chances that a framework agreement will be signed during French President Nicolas Sarkozy's working visit to India which began on December 4.

Supporters of the EPRs say that India desperately needs nuclear energy to replace dwindling and polluting fossil fuels. Given India's population density and the paucity of land, Areva's powerful 1,650 MWe nuclear reactor would be best suited to its needs. However, critics point out that the technology, which is extremely capital intensive, remains untried and the EPR has run into trouble wherever it is being built.

Started in 2005, the initial completion and commissioning date for the Finnish OL3 reactor was 2009. Over the years and because of repeated delays, the reactor's budget too has increased from €3 billion to an estimated €5.7 billion with TVO and Areva locked in bitter arbitration. The Finnish company which awarded Areva a fixed price, turn key contract for the project is claiming damages totalling some €2.7 billion.

There are only four such reactors currently under construction in the world, two in China, known as Taishan 1 and 2, one in Finland known as OL3 and Flamanville3 in northern France. Work on Taishan 1 and 2 has just started and it is difficult to say whether it is running to cost and will be completed on time.

But the Flamanville3 reactor in France, being built by the French electricity giant EDF, the world's most experienced architect engineer which has 58 nuclear reactors to its credit in France alone, has also run up huge delays and cost over-runs. Anne Lauvergeon, the CEO of Areva, in a snide aside during an interview with The Hindu indicated that the problems of both Ol3 and Flamanville could come from the civil engineering firm retained for both projects — the French construction giant, Bouygues.

A third generation pressurised water reactor, the EPR was initially known as the European Pressurised Reactor or the Evolutionary Power Reactor. This has now been changed by Areva to the trademarked name of EPR. Designed to be more competitive because of its massive power output of 1,650MWe, the reactor uses fuel that is a mix of uranium and plutonium oxide known as MOX.

The EPR has been marketed as the safest and strongest reactor in the world capable of withstanding hits from a full-size passenger airplane. But critics say that the redundancy of the safety measures has made the reactor extremely complex and costly to build, resulting in huge delays and cost over-runs.

After the French consortium led by EDF, GDF-Suez and Areva was beaten by the South Koreans who were awarded a contract to supply the United Arab Emirates with four nuclear reactors, President Sarkozy asked the former CEO and present Honorary President of EDF, Francois Roussley, to write a report on the French nuclear industry.

“The credibility of the EPR model and the capacity of the French nuclear industry to successfully build new reactors have been seriously tested by the difficulties encountered on the sites of Olkiluoto and Flamanville3 …The complexity of the EPR resulting from its conception, notably its level of power, the core and the core catcher and the excessive and redundant safety features remains a handicap both for its construction and its cost. It is therefore important to rapidly redress the situation by taking urgent measures to allow the French nuclear industry to reposition itself on the civil nuclear market. If this is not done, it is the credibility and perhaps the very existence of Areva and the industry around it, which will be threatened,” Mr. Roussely says in his report.

He goes on to insist that Areva and EDF should bring the completion of the OL3 and the Flamanville 3 reactors to a rapid and satisfactory conclusion bearing in mind time and cost over-runs. “The lessons drawn from the construction of these two reactors should be properly understood and analysed before commencing the next EPR in France or the one in the U.K.,” the Roussley report says.

Professor Thomas, a specialist on nuclear energy at Greenwich University's School of Business, feels that India would be making “a terrible mistake purchasing technology that has been plagued by problems, is needlessly expensive and, above all, is yet to prove its efficiency.”

The U.S. Nuclear Regulatory Commission, considered the gold standard in matters of nuclear safety, in a communiqué issued as recently as July 23, 2010, said it “has informed AREVA NP that the company has yet to demonstrate how some aspects of the EPR reactor's digital instrumentation and control system meet NRC requirements … AREVA need to better demonstrate that each safety division in the system can perform its function without relying on information originating outside the safety division and is protected from adverse influence from outside the division …”

The exact cost of each EPR in India has not been disclosed. Ms Lauvergeon told The Hindu that the cost would be less than Rs. 4 per Kilowatt/hour. Professor Thomas rubbishes the claim. “There are three important factors in determining the price of a kilowatt/hour of nuclear electricity. The first is the cost of building the plant and until you see Areva's bid you don't know what that is going to be. The second element is the cost of borrowing the money. Now what rate of interest will India have to pay? Areva does not know that. And the third element is whether the plant is reliable because if its unreliable there will be fewer kilowatt hours to spread those fixed costs over,” Professor Thomas told The Hindu.

In an interview with the newspaper, the project manager of the Flamanville3 site, EDF's Robert Pays tried to explain the delays and cost over-runs at the plant: “Last summer, we announced a re-evaluation of the budget for the entire reactor, global costs of €5 billion. It is clear that when the duration of the work goes up, the costs go up — that's the first reason for the cost over runs. The second is that we had drawn up cost estimates on the basis of preliminary quantity estimates — the number of kilometres of pipes, cables, the kilos of steel in the concrete, etc., but detailed studies indicated that the quantities required were in fact superior to the initial estimates. Since this reactor was the first in the series there were a certain number of studies or the design had not been entirely finished when we started construction and then the Nuclear Safety Authority also obliges to modify certain features because we have to comply with its comments and observations and that too adds to the cost.”

The long and short of it is that the EPR is still a reactor in the making whose design is likely to undergo serious modification before it can be built as a series.

Thomas Houdre, the chief of the French Nuclear Safety Authority (ASN), told The Hindu that his organisation was waiting for Areva to submit another report on the Instrumentation and Control question which continues to hang fire. The ASN has also pointed to welding problems. Classified EDF documents leaked to the press in March 2010 have raised questions about the safety of the nuclear core. “Spanning 10 years from 1999 to 2009, the documents refer to a major redesign of the core because original plans did not meet safety criteria for control rod ejection accident at high power,” the New York Times reported. “Control rods regulate the nuclear reaction in the reactor vessel, and a control rod ejection accident has a domino effect, causing parts of the reactor to overheat. In a severe case, that will break the cladding covering the radioactive fuel rods, causing them to release radioactivity, with potentially dangerous consequences,” the NYT noted on July 26, 2010.

EDF documents reveal that the architect engineer at Flamanville3 tried to find safer cladding material. However, these attempts have so far not been successful.

Says Professor Thomas: “The EPR will eventually be certified in the U.K. and the U.S., but not for two maybe three years. Until that point there could be significant design changes and the additional requirements of the regulators could further increase the cost. If the regulator asks for an additional safety system, for example, that could increase the price of the plant. If I was India, I would wait to see when that happened.”

Copyright© 2013, The Hindu